نقش مادری ،مهارتی است همراه با مبانی دقیق که در وجود زن نهاده شده که غفلت واشتباه در آن موجب فساد وتباهی جامعه ومراقبت ازآن،جامعه ای خیر خواه ومتکامل به وجود می آورد.مادری فضیلتی ملکوتی است ناشی از عالم قدس که در وجود انسان خاکی تجلّی می کند ودر آن صداقت ،مهر وصفا به عالی ترین درجه خود می رسد ودر راه خیر وسعادت فرزند صرف می شود.
بر اساس تعالیم دینی،گرامی داشتن مقام مادران مایه ورود به بهشت است ؛چنان که خط مشی وکیفیت رفتار مادر در تربیت فرزند وارسته اهل بهشت،نقش تعیین کننده دارد وپاسخگویی صحیح به نیازهای کودک، اساس وپایه تربیت او را تشکیل می دهد.وظیفه وکار مادر،دست کم از نخستین لحظه بارداری شروع وتا پایان دوره تربیت ادامه دارد.مادر در این مدت مسئول پرورش جسمی، عقلی،عاطفی واخلاقی فرزند است.
بنابر این،مادر شدن مسئولیتی است در قبال خود، شوهر، فرزند ،جامعه و پروردگار ودر سایه این مسئولیت شخصیت های والای انسانی تربیت می شود .مادر است که مسئولیت پرورش ویژه ای به عهده دارد که دیگران از آن محرومند وهیچ کس نمی تواند جایگزین نقش او باشد.
مادر شدن،پذیرش مسئولیتی مهم و باعظمت است در این باره از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله )نقل شده است.
الجنه تحت اقدام الامهات : بهشت زیر پای مادران است.[1]
واینکه:«هنگام نماز مستحبی ،اگرپدرت تو را خواند، نماز را قطع نکن، واگر مادرت تو را خواند، نماز را قطع نما[2]»
خدای سبحان وقتی از احترام به والدین سخن می گوید،برای گرامیداشت مقام زن،مادر را جدا گانه نام می برد.
«وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِياهُ وَبِالْوَالِدَينِ إِحْسَانًا إِمَّا يبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا[3]»
«وحکم کرد پروردگارت که جز او را نپرستید و به والدین کمترین اهانتی روا مدار؛وبر آنها فریاد مزن وگفتار لطیف وسنجیده به آنها بگو.»
«وَوَصَّينَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا….[4]»
«ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند،مادرش او را با ناراحتی حمل می کند و با ناراحتی بر زمین می گذارد، ودوران حمل و از شیر گرفتنش سی ماه است و… »
بنابر این، آیات قرآن در قدر دانی از والدین، دو قسم است:آیات مشترک قدر دانی از پدر ومادر وآیات ویژه ی مادر. مادر مسئولیت های پرورشی ویژه ای بر عهده دارد که مرد از آن محروم است.خدای سبحان دست کم، وظایف و راهنمایی هایی به مدت سی ماه برای مادر مقرر فرموده است که این سی ماه حداقل دوران حمل (شش ماه)و حداکثر آن(نه ماه)ودوران دو سال شیر خوارگی کودک است «وَالْوَالِدَاتُ يرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَينِ كَامِلَينِ[5]» «مادران، فرزندان خود را تا دو سال کامل شیر دهند.»
چون اندیشه های مادر در کودک اثر می گذارد،باید بینش های خود را تعالی بخشد؛پس وظیفه مادر فقط این نیست که با وضو ونام خدا نوزاد را شیر دهد.اینها عبادت های مطلوب ظاهری است ،ولی دین از مادر می خواهد که مواظب اندیشه های خود نیز باشد .بنابر این،مسئولیت زن در این سی ماه به مراتب بیشتر از مرد است وهرکه مسئولیتش بیشتر باشد،در صورت عمل به آن،توجهش به خدا بیشتر ودر نتیجه موفق تر است.[6]
[1] .نوری طبرسی، حسین بن محم تقی، مستدرک الوسائل ومستنبط المسائل، قم مؤسسه آل بیت الاحیاء التراث، 1407ق، ج15، ص180
[2] .همان،ص181
[3] سورۀاسراء (17) آیۀ 23
[4] . سوره الاحقاف(15) آیۀ 46
[5] . سوره بقره (2) آیۀ 233
[6] عبدالله جوادی آملی ،زن درآینه ی جال وجمال، قم، انتشارات اسرا، 1384ص137
