هر فردی در هر نظام و جامعه ای ،هدف های تربیتی ویژه ای دارد وتمام برنامه ریزیها وتلاش های تربیتی،برای رسیدن به آن اهداف می باشد.بعضی جوامع ،هدف تربیتشان رشد روحی –روانی اخلاقی افراد جامعه است وبعضی دیگر اهدافی مادی دارند.عوامل مختلفی چون ملّیت،اوضاع اقتصادی،عقاید وسنن،میزان پذیرش افکار وعقاید ،سوابق سیاسی و….میتوانند در چگونگی تشکیل سیستم تربیتی موثر باشد.

در دین مقدس اسلام،والاترین هدف نظام تر بیی،نزدیکی جستن به خداست.یکی از هدف های تربیتی قرآن این است که انسان خود ونظام اجتماعی اسلامی جهان و مخلوقات،آفریننده جهان وسهم خودش را ازنظر مسئولیت اجتماعی که بر عهده اش است ،بشناسد و پروردگار را عبادت کند.

در اسلام توجه به خدا، محور تمام عقاید و روش های تربیتی و تمام قوانین وبرنامه ها وراهنماییهای اسلام است وزندگی فرد مسلمان بر این پایه استوار گردیده است.تمام روش های تربیتی در اسلام در حقیقت حاکی از پیوند انسان با خداست وهمه فروع وشعبه های تربیت از این پیوند وکیفیت آن منشاء می گیرد وباز گشت تمام کارها در پایان بسوی خداست.[1]

اگر تربیت به رشد جسمانی، عقلانی و آماده کردن فرد برای کسب سود مادی محدود شود، از پرورش صفات عالی انسان غافل می ماند؛ زیرا در تربیت به بعد اخلاقی ومعنوی نیز باید توجه کرد.[2]

اهمیت بعد معنوی شخصیت تا آنجاست که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)علت مبعوث شدن خود را کامل کردن خوبی های اخلاق می داند و می فر ماید:«اِنمُا بعثتُ لِاُتمّمَ مکارم الا خلاق[3] »

«همانا مبعوث به رسالت گردیدم تا خوبیهای اخلاق را به اتمام برسانم» . اخلاق ناظر به بعد معنوی شصیت انسان است.

[1]  .اهداف تربیت از دیدگاه اسلام، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، زیر نظر علیرضا اعرافی، تهران، چاپ اول، پائیز 1376
[2]  .احمد، احمدی، اصول و روش های تربیت در اسلام، اصفهان، انتشارات دانشگاه اصفهان، 1380، ص 28
[3] - .هاشم صالحی، نهج الفصاحه، اصول و روشهای تربیت در اسلام، اصفهان، انتشارات دانشگاه اصفهان،1380، ص28