راه تحصیل محبّت و تقویت آن، پاک نمودن قلب از شواغل دنیوی و وابستگی ها به دنیا، و بریدن از دنیا و حرکت به سوی خداست.
و این هم با فکر و ذکر خدا میسر است و با اخراج محبّت غیر او از قلب، تکمیل می گردد، زیرا قلب چون ظرفی است که تا آب را از آن خالی نکنی ظرفیت قبول سرکه را ندارد، و خدا، در درون هیچ کس دو قلب قرار نداده.
حاشا که غیر عشق حدیث دگر کنیم یک حرف خوانده ایم که یک عمر بر کنیم.

محبّت خدا به بنده، به این معنی است که حجابها را از قلبش بر می دارد تا با چشم دل او را ببیند و برای نیل به مقام والای قرب خویش، توانش می بخشد و باطن او را از غیر خود تطهیر می کند. هر مانعی را که بین او و مولایش فاصله اندازد، از وجودش محو می کند، تا جز با حق و از حق نشنود، جز با حق نبیند و جز با حق نگوید؛ چنان که در حدیث قدسی آمده است: «بنده ام پیوسته با نوافل به من تقرب می جوید، تا به جایی می رسد که من دوستش می دارم و چون دوستش بدارم، خود همان گوشش می شود که با آن می شنود و همان چشمش می شوم که با آن می بیند و همان زبان که با آن سخن می گوید» .

بنده ای که خدایش را دوست دارد، به هر چیزی که نشان از او دارد، مهر می ورزد، یکی از نشانه های محبّت بنده به خداوند این است که، انسان هر چه را به ذات اقدس او مربوط می شود، مثل پیامبران، امامان و قرآن دوست دارد. پیامبر اکرم در روایتی فرمودند: «احبّوا الله لما یغذوکم به من نعمه و احبّونی لله تعالی ؛ خدا را دوست بدارید برای آنکه از نعمتهایش، شما را تغذیه می کند و مرا به خاطر خدا دوست بدارید».
کسی که دوستدار خداست، همه ی مردم را دوست می دارد، زیرا همه آفریدگان خدایند.
دید مجنون را یکی روزی که گشت او همی گرد سگی در طرف دشت
خاک پای او همی برداشتی گه به دیده گه به سر بگذاشتن
گفت ای مجنون چه باشد این جنون این چه فن است از جنون ای ذی فنون
گفت مجنون از جنونم نیست این این سگ سر منزل لیلی است این
چونکه این سگ اندر آن کو آشناست خاک پایش طوطیای چشم ماست.

حضرت امیرالمؤمنین می فرماید: «دنیایی که شما را ترک می کند پیش از اینکه شما را ترک کند، شما آن را ترک کنید: «و آمرکم بالرفض لهذه الدنیا التاکة لکم» . در مثلها نیز آمده است: «عزل» از مقام به منزله ی طلاق مردان و حیض کارگزاران است: «العزل طلاق الرجال و حیض العمال» . انسان هم سرانجام روزی از دنیا و لذایذ و مقامهای آن عزل و محروم می شود، از این رو قرن دنیا را، خانه ی فریب و نیرنگ معرفی می کند.

قرآن کریم در مورد محبّت می فرماید: «وَمِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللّهِ أَندَاداً يُحبّونَهُمْ كَحبّ اللّهِ وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَشَدُّ حبّا لِّلّهِ ؛ بعضى از مردم، معبودهايى غير از خداوند براى خود انتخاب مى‏كنند; و آنها را همچون خدا دوست مى‏دارند. اما آنها كه ايمان دارند، عشقشان به خدا، (از مشركان نسبت به معبودهاشان،) شديدتر است.». چون هیچ زیبایی به اندازه ی خدا جمیل نیست و هیچ معرفتی به اندازه معرفت او کمال نیست و هیچ انسانی نیز به اندازه ی مؤمن، عارف نیست. از این رو هیچ انسانی به اندازه ی مؤمن، عاشق و محبّ نیست محبّت شدت پذیر است و اگر چه کمیت ندارد ولی دارای کیفیت است؛ محبّت «وزن» ندارد ولی شدت وجودی دارد و «وزین» است.
در نبردهایی که بین مردان با ایمان و مشرکان و کافران در طول تاریخ، اتفاق افتاده است، مؤمنان همواره پیروز بوده اند، و این بدان دلیل است که ایستادگی و مقاومت در سایه ی علاقه، همان ایستادگی در پرتو معرفت است.

دوپسربچه‌کنارجاده‌ای‌راه‌می‌رفتندکه‌چشمشان‌به‌دو‌دبه‌شیرافتادکه‌برای‌فروش‌به‌شهر‌می‌بردند‌.پسرها

از‌روی‌شیطنت‌درهر‌دبه‌ای‌قورباغه‌ای‌را‌انداختند‌ودرآنهارا‌گذاشتند.قورباغه‌اولی‌هرچه‌‌کردنتوانست‌در‌

دبه‌را‌بازکند‌تسلیم‌شدودرشیرفرورفت‌وغرق‌شد.اماقورباغه‌دوم‌،هرچه،کردنتوانست،در‌دبه‌را‌بازکند.

اماناگهان‌فکری‌به‌ذهنش‌رسید،دانست‌که‌به‌حکم‌غریزه‌شناکردن‌بلد‌است‌ومی‌تواند‌خودش‌را‌روی‌شیر

شناور‌نگهدارد.اینگونه‌بود‌وقتی‌شیرفروش‌به‌شهررسیدودر،دبه‌را‌برداشت‌از‌آن‌بیرون‌جست‌وجان‌به‌

سلامت‌برد.

توجه‌داشته‌باشیدبرنده‌هرگز‌تسلیم‌نمی‌شودوکسی‌که‌تسلیم‌شدهرگزبرنده‌نمی‌شود.

دوپسربچه‌کنارجاده‌ای‌راه‌می‌رفتندکه‌چشمشان‌به‌دو‌دبه‌شیرافتادکه‌برای‌فروش‌به‌شهر‌می‌بردند‌.پسرها

از‌روی‌شیطنت‌درهر‌دبه‌ای‌قورباغه‌ای‌را‌انداختند‌ودرآنهارا‌گذاشتند.قورباغه‌اولی‌هرچه‌‌کردنتوانست‌در‌

دبه‌را‌بازکند‌تسلیم‌شدودرشیرفرورفت‌وغرق‌شد.اماقورباغه‌دوم‌،هرچه،کردنتوانست،در‌دبه‌را‌بازکند.

اماناگهان‌فکری‌به‌ذهنش‌رسید،دانست‌که‌به‌حکم‌غریزه‌شناکردن‌بلد‌است‌ومی‌تواند‌خودش‌را‌روی‌شیر

شناور‌نگهدارد.اینگونه‌بود‌وقتی‌شیرفروش‌به‌شهررسیدودر،دبه‌را‌برداشت‌از‌آن‌بیرون‌جست‌وجان‌به‌

سلامت‌برد.

توجه‌داشته‌باشیدبرنده‌هرگز‌تسلیم‌نمی‌شودوکسی‌که‌تسلیم‌شدهرگزبرنده‌نمی‌شود.

درآخرالزمان‌خیلی‌از‌مردم‌مثل‌گرگ‌می‌شوند،پادشاهان‌وحاکمان‌درنده‌می‌شوند،طبقه‌متوسط‌مردم‌به‌‌

فکر‌خوردن‌هستندوفقیران‌همچون‌مُددها‌میباشند.(منتخب‌الاثرص۴۳۷)

سرخوش‌ازاینم‌که‌یارم‌می‌رسد‌‌‌

فصل‌شادی‌بهارم‌می‌رسد

قال‌النبی(ص):الولدسیدسبع‌سنین‌وعبدسبع‌سنین‌ووزیرسبع‌سنین

رسول‌اکرم‌(ص)فرمود‍:فرزندآدم‌درهفت‌سال‌اول‌زندگی‌آقاوسیدودرهفت‌سال‌دوم‌بندهٔ‌فرمانبردار

ومطیع‌پدرومادراست‌ودرهفت‌سال‌سوم‌وزیرخانواده‌ومشاورپدرومادراست.

گویی‌رسول‌اکرم‌بااین‌عبارت‌کوتاه‌به‌پیروان‌خود‌می‌فهماند‌که‌خانواده‌به‌منزله‌یک‌کشورکوچک‌است‌وپدرومادرهیأت‌حاکمه‌آن‌کشور‌هستند،

کودکان‌تاوقتی‌صغیرند‌وبه‌رشدعقلی‌نرسیده‌اندنمی‌تواننددرتصمیم‌های‌اساسی‌خانواده‌اظهارنظرکنند،تنهاوظیفه‌آنان‌فرمانبرداری‌‌ازاوامرپدرومادروبه‌کاربستن‌دستورهای‌عاقلانهٔ‌آنان‌است.ولی‌موقعی‌که‌بالغ‌می‌شوندبایدیک‌قسمت‌ازمسئولیت‌ادارهٔ‌این‌کشوررابه‌عهده‌بگیرند،بایدمانندیک‌وزیردرشورای‌عاای‌

خانواده‌شرکت‌نمایندوبه‌نوبهٔ‌خوداظهار‌نظرکنندوافکارشان‌موردتوجه‌هیأت‌حاکمه‌یعنی‌والدین‌قرار‌گیرد.

زبیده‌همسرهارون‌الرشیدقرآن‌بسیارگران‌قیمت‌‌داشت‌که‌‌آن‌را‌بازروزیور‌وجواهرات‌تزیین‌کرده‌بودو

علاقهٔ‌فراوان‌به‌آن‌قرآن‌داشت.یک‌روزهنگامی‌که‌آن‌قرآن‌را‌تلاوت‌می‌کردبه‌آییک‌روزهنگامی‌که‌آن‌قرآن‌را‌

تلاوت‌می‌کردبه‌آیهٔ‌«لن‌تنالوا‌البرّحتی‌تنفقواممّاتحبون»رسید.باخواندن‌این‌آیه‌‌درفکرفرورفت‌وباخود

گفت‌هیچ‌چیزی‌مثل‌قرآن‌نزدمن‌محبوب‌نیست‌وبایدآن‌‌را‌در‌راه‌خدا‌انفاق‌کنم‌،کسی‌را‌به‌دنبال‌جواهرفروشی‌فرستاد،وتزیینات‌وجواهرات‌آن‌را‌فروخت‌وبهای‌آن‌را‌دربیابانهای‌حجاز،برای‌تهیهٔ‌آب‌موردنیاز

بادیه‌نشینان‌مصرف‌کرد‌که‌می‌گویندامروزهم‌بقایای‌آن‌‌چاه‌ها‌وجود‌دارد‌وبه‌نام‌او‌نامیده‌می‌شود.

حضرت‌امام‌صادق(ع)فرمود:مردی‌یهودی‌ازمحلی‌که‌پیغمبر(ص)بااصحاب‌تشریف‌داشتندگذشت،

،گذشت‌گفت‌:السام‌علیک‌آن‌جناب‌پاسخ‌داد:علیک«برتوباد».اصحاب‌عرض‌کردند:این‌مردگفت:مرگ‌

برشماباد.فرمودمن‌هم‌گفتم:برتوباد.سپس‌فرمود:«پشت‌این‌شخص‌راماری‌سیاه‌خواهدگزیدو‌می‌میرد

»یهودی‌به‌راه‌خود‌رفت‌،پشتهٔ‌بزرگی‌هیزم‌جمع‌آوری‌نمود،طولی‌نکشیدکه‌بازگشت،وقتی‌خواست‌ازمحل

پیامبربگذردبه‌‌اوفرمود:«پشته‌ات‌رازمین‌بگذار»هیزمهارابرزمین‌نهاد،دیدندمارسیاهی‌چوبی‌رابه‌دندان

گرفته.ازاوسؤال‌فرمود:«امروزچه‌‌کردی»؟عرض‌کردکاری‌نکردم‌،هیزم‌راجمع‌نمودم،دوگرده‌نان‌داشتم‌

یکی‌راخودم‌خوردم‌ودیگری‌را‌به‌مستمندی‌صدقه‌دادم‌فرمود:«باهمان‌صدقه‌جلوگیری‌ازمرگش‌شد»

«الصدقة‌تدفع‌میتة‌السوءعن‌الأنسان»؛صدقه‌مرگ‌ناگهان‌وناروا‌را‌ازانسان‌برمی‌گرداند.

درحدیثی‌‌‌آمده‌روزی‌پیامبراکرم«ص»ازکوچه‌ای‌عبور‌می‌کردند‌جمعی‌از‌مردم‌را‌دیدندکه‌در‌نقطه‌ای

مجتمع‌اند‌ازعلت‌آن‌سوال‌کردند.عرض‌کردنددیوانه‌ای‌است‌که‌اعمال‌جنون‌آمیز‌وخندآورش‌مردم‌را

متوجه‌خودساخته،پیامبر«ص‌»آنهارا‌به‌سوی‌خودفمتوجه‌خودساخته،پیامبر«ص‌»آنهارا‌به‌سوی‌خود

فراخواندوفرمود‌می‌خواهیددیوانهٔ‌واقعی‌به‌شمامعرفی‌کنم‌؟همه‌خاموش‌شدندوباتمام‌وجود‌شان‌

گوش‌می‌دادند،فرمود:«کسی‌که‌باغرورراه‌می‌رود‌وپیوسته‌به‌دوطرف‌خود‌نگاه‌می‌کند،پهلوهای‌خود‌

راباشانه‌خودحرکت‌می‌دهد( غیرازخودرانمی‌بیندواندیشه‌اش‌ازخودش‌فراتر‌نمی‌رود) کسی‌که‌مردم‌

به‌خیرامیدندارندوازشراو‌درامان‌نیستند،دیوانه‌واقعی‌اوست،امااین‌راکه‌دیدیدیک‌بیماراست».

درحدیثی‌‌‌آمده‌روزی‌پیامبراکرم«ص»ازکوچه‌ای‌عبور‌می‌کردند‌جمعی‌از‌مردم‌را‌دیدندکه‌در‌نقطه‌ای

مجتمع‌اند‌ازعلت‌آن‌سوال‌کردند.عرض‌کردنددیوانه‌ای‌است‌که‌اعمال‌جنون‌آمیز‌وخندآورش‌مردم‌را

متوجه‌خودساخته،پیامبر«ص‌»آنهارا‌به‌سوی‌خودفمتوجه‌خودساخته،پیامبر«ص‌»آنهارا‌به‌سوی‌خود

فراخواندوفرمود‌می‌خواهیددیوانهٔ‌واقعی‌به‌شمامعرفی‌کنم‌؟همه‌خاموش‌شدندوباتمام‌وجود‌شان‌

گوش‌می‌دادند،فرمود:«کسی‌که‌باغرورراه‌می‌رود‌وپیوسته‌به‌دوطرف‌خود‌نگاه‌می‌کند،پهلوهای‌خود‌

راباشانه‌خودحرکت‌می‌دهد( غیرازخودرانمی‌بیندواندیشه‌اش‌ازخودش‌فراتر‌نمی‌رود) کسی‌که‌مردم‌

به‌خیرامیدندارندوازشراو‌درامان‌نیستند،دیوانه‌واقعی‌اوست،امااین‌راکه‌دیدیدیک‌بیماراست».

دربارۀ آیندۀ جهان سه دیدگاه کلی مطرح می باشد که دیدگاه سوم باور دارد که بشر روزبه روزبه رشد عقلانی، عاطفی، فکری، فرهنگی و دینی می رسد وآیندۀ جهان، مملو ازسعادت ،کمال، راستی، پاکی است و بشر به وسیلۀ کسب آگاهی های علمی، فلسفی و معرفتی حقیقت را کشف می نماید وحیات انسانی والهی را در پیش خواهد گرفت. بینش قرآنی و اعتقاد به ظهور منجی موعود، دیدگاه سوم را تأیید می کند، آیاتی که در قرآن دربارۀ مصلح جهانی آمده سرشار از خوش بینی وامیدواری به آیندۀ بشراست.
با این پیش فرض باید گفت که انتظار دو گونه است: منفی ومثبت، زمانی که بصورت منفی منتظریم بدبینی تاریخی داریم، چون معتقدیم که نظام زندگی در استقرار وتقویت و توسعه فساد است،اما اگر بصورت فعال ومثبت منتظر باشیم به تاریخ وآینده آن خوش بین هستیم، زیرا باور داریم که در نظام جبری تاریخ پیروز قطعی؛ عدالت است واین امر نشان می دهد که اعتقاد به انتظار منفعل وانتظارفعال چقدر با هم متضادند.

مذاهب می گویند: بشریت در آینده به درجه ورتبتی خواهد رسید که تابعیت از هوا وهوس وتابعیت از فرد را به کناری خواهد گذارد. همه تابع قانون خواهند شد ، آن هم قانون خدایی که درآن کینه جویی، بدخواهی، بالا بردن فردی به ناحق وفرو گذاردن حق کسی مطرح نباشد. اسلام دربارۀ آینده دیدگاه روشنی دارد. مستندات آن از سوی وحی است وبا خرافات وجعلیات آمیخته نشده است، زمان آن به ما نزدیکتر از دیگر مذاهب است واطلاعات ما از آن دیدگاه بیشتر و روشنتر است. بصورت خلاصه و مختصر می توان گفت بینش اسلام متوجه سیر صعودی وتکامل جامعه است؛ بینشی که در این زمینه هست، بینش انقلابی و ویرانگر نسبت به فساد وشورانگیز در امت برای ایجاد آن جامعه نمونه ومورد نظر است.

«لَقَد اَرسَلنا رُسُلاً بِالبَّیِنات وَاَنزَّلنا مَعَهُم اَلکتاب وَالمیزانَ لِیَّقومُ الناسُ بِالقِسطِ» (سوره حدیدآیه 25)
یکی از مهمترین آرمانهای جامعۀ بشری که محرومان و ستم دیدگان ،از دیرباز منتظر تحقق آن بوده اند،بر پای عدالت فراگیر در سراسر جهان و درهمۀ ابعاد حیات اجتماعی است. در کتب آسمانی و رهنمودهای ارزشمند پیشوایان دینی، نوید آمدن مصلحی جهانی و ایجاد حکومت عدل جهانی و حاکمیت صالحان بر زمین داده شده است و در بسیاری از احادیث، تأکید شده که«حکومت عدل جهانی» به دست آن حضرت ایجاد خواهد شد. در حدیثی از پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) می فرماید: مژده می دهم شما را به مهدی او در زمانی که اختلاف و دگرگونی در میان مردم پدید آید و شایع شود و همواره زمین دچار زلزله شود، در میان امت من قیام می کند و زمین را پر از عدل و قسط می کند، آنگونه که پر از جور و ستم شده باشد؛ تمام ساکنان آسمان و زمین، از او راضی خواهند بود، و ثروت را به درستی در میان همۀ انسانها تقسیم می کند.

وقتی از امام جواد راجع به جانشینان ایشان سؤال شد به معرفی ائمۀ پس از خود پرداختند و وقتی که به نام مبارک امام عصر رسیدند گریه شدیدی کردند وفرمودند : «بعد از حسن (ع) پسرش قائم به حق وهمان شخصی است که انتظاراو را می کشند». راوی پرسید: ای پسر رسول خدا(ص) ؛ چرا ایشان قائم نامیدند؟ فرمود: «لأنهُ یَقوُمُ بَعدَ ذِکرهِ وَارتدادِ أَکثَر القائلین بامامتهِ»
زیرا او قیام می کند پس از آنکه یادش می میرد و بیشتر کسانی که به امامت او قائل بودند از این امر بر می گردند. اگر هدف از خلقت را منحصراً بندگی خدا آن هم و فقط از طریق معرفت به امام هر زمان واطاعت از او بدانیم که اعتقاد راسخ شیعه همین است، با یک نگاه گذرا به وضعیت زندگی فردی و اجتماعی معاصر به عمق فاجعه پی خواهیم برد. که آیا بسیاری از ما مقصد خلقت را فراموش نکرده ایم؟ دنیا برایمان به هدف تبدیل نشده است؟ جای اصل وفرع در زندگی هایمان عوض نشده است؟ آیا اینگونه نیست که عملاً برای دنیا اصالت و اعتبار قائل می شویم و آخرت و معنویت را فرع می پنداریم؟و… بسیاری از ما غیبت امام برایمان عادی شده است، جای خالی امام را حس نمی کنیم.

انتظارامری فطری است وبرای همگان درهر قوم وآیینی که باشند وجود دارداما انتظارهای معمولی که در جریان زندگی افراد وحتی جامعه ها وجود دارد هراندازه بزرگ و با اهمیت باشد در مقایسه با انتظار موعود جهانی، کوچک وبی مقدار است زیرا که انتظارظهور او ویژگی های خاص خود را دارد، ازجمله: انتظاری است که از ابتدای عالم آغاز شده است یعنی از زمانهای بسیار دور، انبیاء واولیاء نوید ظهور او را داده اند ودر زمانهای نزدیکتر،همه امامان ما،آرزوی روزگار دولت اوراداشتند. امام صادق(علیه سلام) فرمود: اگر او را درک می کردم، تمام عمر به او خدمت می کردم و همینطور انتظار مهدی- عجل الله تعالی فرجه شریف – انتظار مصلح جهانی است، انتظار حکومت عدل وتحقق همه خوبیهاست. در این انتظار، بشریت چشم به راه است تا آنچه را براساس فطرت پاک خدایی، در آرزوی آن بوده وهیچگاه به صورت کامل به آن دست نیافته است ببیند. مهدی (عج) همان است که عدالت، معنویت، برادری، برابری، عمران وآبادی زمین وامنیت وصلح وعصر شکوفایی عقل ودانش رابرای انسانها به ارمغان می آورد و برچیدن بساط استعمار وبردگی انسانها ونفی هرگونه ستم وستمگری ورهایی اجتماع از انواع فسادها اخلاقی، ره آورد حاکمیت اوست. انتظار مهدی انتظاری است که تنها با فراهم شدن زمینه های شکوفایی آن خواهد شکفت و آن زمانی است که همۀ انسانها درطلب منجی ومصلح آخرالزمان باشند تا با همکاری وهمیاری یارانش علیه بدیها قیام کند. نه اینکه تنها با معجزه کارجهان را سامان دهد،انتظار مهدی(عج) درمنتظرانش شوق یاری و همراهی او را ایجاد می کند وبه انسان هویت وحیات می بخشد واو را از پوچی وبی هدفی نجات می دهد .

بانویی به حضور حضرت امام صادق آمد و عرض کرد من زن «مُتَبتّله» (وارسته و تارک دنیا) هستم.
حضرت فرمود: منظورت از این جمله چیست؟
بانو گفت: ازدواج نمی کنم.
حضرت فرمود: چرا ازدواج نمی کنی.
بانو گفت: می خواهم دارای فضیلت اخلاقی (زهد و وارستگی) شوم.
حضرت امام صادق فرمود: برو و از این تصمیم دست بردار، اگر ترک ازدواج فضیلت اخلاقی باشد، حضرت زهرا(س) سزاوارتر از تو بود که برای آن فضیلت ، ترک ازدواج کند؛ زیرا هیچ بانویی مانند حضرت فاطمه(س) برای بدست آوردن فضیلت اخلاقی ، از دیگران سبقت نگرفته است.

در قرآن کریم “ایمان” معیار اصلی انتخاب همسر است، چنان که خداوند در آیه ی 221 سوره بقره می فرماید:
« وَلاَ تَنكِحُواْ الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَلأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَلاَ تُنكِحُواْ الْمُشِرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُواْ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ أُوْلَـئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ… ؛ و با زنان مشرك و بت‏پرست، تا ايمان نياورده‏اند، ازدواج نكنيد! (اگر چه جز به ازدواج با كنيزان، دسترسى نداشته باشيد; زيرا) كنيز باايمان، از زن آزاد بت‏پرست، بهتر است; هر چند (زيبايى، يا ثروت، يا موقعيت او) شما را به شگفتى آورد. و زنان خود را به ازدواج مردان بت‏پرست، تا ايمان نياورده‏اند، در نياوريد! (اگر چه ناچار شويد آنها را به همسرى غلامان باايمان درآوريد; زيرا) يك غلام باايمان، از يك مرد آزاد بت‏پرست، بهتر است; هر چند (مال و موقعيت و زيبايى او،) شما را به شگفتى آورد. آنها دعوت به سوى آتش مى‏كنند ; و خدا دعوت به بهشت و آمرزش به فرمان خود مى‏نمايد، و آيات خويش را براى مردم روشن مى‏سازد; شايد متذكر شوند!».
بر اساس این آیه شریفه، ازدواج با زن و مرد مشرک تحریم شده و تنها در صورت ایمان آوردن آنان صحیح است و در غیر این صورت، خداوند می فرماید: « ازدواج با كنيز باايمان،بهتر از زن آزاد بت‏پرست است» و علت تحریم نیز « أُوْلَـئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ». عنوان شده است. یعنی «آنان معاشران خود را، بخصوص اگر معاشرت از نظر زناشویی باشد که شدت تأثیر و تأثر آن بیشتر و عمیقتر است، به طرف بت پرستی و روحیات ناپسندی که از بت پرستی سرچشمه می گیرد دعوت می کنند که سرانجامش آتش قهر خداست». لذا می بینیم که در قرآن کریم بر اساس آیه ی «یا ایها الذین آمنوا… و لا تمسکوا بعصِم الکوافر…». مردان مسلمان باید در اولین روزی که به اسلام در می آیند زنان کافر خود را رها کنند چه این زنان، مشرک باشند یا یهودی و مسیحی یا مجوسی».

در قرآن کریم و همین طور در روایات اسلامی ازدواج اهمیت فراوانی دارد، چنان که در قرآن کریم می خوانیم: « وَأَنكِحُوا الْأَيَامَى مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَرَاء يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ؛ مردان و زنان بى‏همسر خود را همسر دهيد، همچنين غلامان و كنيزان صالح و درستكارتان را; اگر فقير و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى‏نياز مى‏سازد; خداوند گشايش‏دهنده و آگاه است!».
در این آیه شریفه خداوند انسان را به ازدواج تشویق کرده و علاوه بر آن که می فرماید: دختران و پسران را نکاح کنید، به غلامان و کنیزان نیز توجه کرده است و نکاح آنان را نیز تشویق می کند که این نشانگر اهمیتی است که قرآن کریم برای اصل ازدواج قائل است.استاد مطهری در تفسیر این آیه می نویسد: خداوند با این آیه به ازدواج تشویق نموده و می فرماید که حتماً پسر و دختر باید ازدواج کنند و با عزوبت و تجرد در هر شکلی، بر خلاف مسیحیت ، مخالف است.
در تفسیر دیگری آمده است: کلمه نکاح در این آیه به معنای تزویج و اَیامی جمع اَیم به معنای پسر و دختر عزب است.
مفهوم آیه این است که از طریق کمک های مالی،پیدا کردن همسر مناسب ، تشویق به ازدواج و بالاخره پا در میانی برای حل مشکلاتی که معمولاً در این مورد بدون وساطت دیگران انجام پذیر نیست مقدمات ازدواج را فراهم سازید.