در قرآن کریم “ایمان” معیار اصلی انتخاب همسر است، چنان که خداوند در آیه ی 221 سوره بقره می فرماید:
« وَلاَ تَنكِحُواْ الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَلأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَلاَ تُنكِحُواْ الْمُشِرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُواْ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ أُوْلَـئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ… ؛ و با زنان مشرك و بت‏پرست، تا ايمان نياورده‏اند، ازدواج نكنيد! (اگر چه جز به ازدواج با كنيزان، دسترسى نداشته باشيد; زيرا) كنيز باايمان، از زن آزاد بت‏پرست، بهتر است; هر چند (زيبايى، يا ثروت، يا موقعيت او) شما را به شگفتى آورد. و زنان خود را به ازدواج مردان بت‏پرست، تا ايمان نياورده‏اند، در نياوريد! (اگر چه ناچار شويد آنها را به همسرى غلامان باايمان درآوريد; زيرا) يك غلام باايمان، از يك مرد آزاد بت‏پرست، بهتر است; هر چند (مال و موقعيت و زيبايى او،) شما را به شگفتى آورد. آنها دعوت به سوى آتش مى‏كنند ; و خدا دعوت به بهشت و آمرزش به فرمان خود مى‏نمايد، و آيات خويش را براى مردم روشن مى‏سازد; شايد متذكر شوند!».
بر اساس این آیه شریفه، ازدواج با زن و مرد مشرک تحریم شده و تنها در صورت ایمان آوردن آنان صحیح است و در غیر این صورت، خداوند می فرماید: « ازدواج با كنيز باايمان،بهتر از زن آزاد بت‏پرست است» و علت تحریم نیز « أُوْلَـئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ». عنوان شده است. یعنی «آنان معاشران خود را، بخصوص اگر معاشرت از نظر زناشویی باشد که شدت تأثیر و تأثر آن بیشتر و عمیقتر است، به طرف بت پرستی و روحیات ناپسندی که از بت پرستی سرچشمه می گیرد دعوت می کنند که سرانجامش آتش قهر خداست». لذا می بینیم که در قرآن کریم بر اساس آیه ی «یا ایها الذین آمنوا… و لا تمسکوا بعصِم الکوافر…». مردان مسلمان باید در اولین روزی که به اسلام در می آیند زنان کافر خود را رها کنند چه این زنان، مشرک باشند یا یهودی و مسیحی یا مجوسی».