بنده ای که خدایش را دوست دارد، به هر چیزی که نشان از او دارد، مهر می ورزد، یکی از نشانه های محبّت بنده به خداوند این است که، انسان هر چه را به ذات اقدس او مربوط می شود، مثل پیامبران، امامان و قرآن دوست دارد. پیامبر اکرم در روایتی فرمودند: «احبّوا الله لما یغذوکم به من نعمه و احبّونی لله تعالی ؛ خدا را دوست بدارید برای آنکه از نعمتهایش، شما را تغذیه می کند و مرا به خاطر خدا دوست بدارید».
کسی که دوستدار خداست، همه ی مردم را دوست می دارد، زیرا همه آفریدگان خدایند.
دید مجنون را یکی روزی که گشت او همی گرد سگی در طرف دشت
خاک پای او همی برداشتی گه به دیده گه به سر بگذاشتن
گفت ای مجنون چه باشد این جنون این چه فن است از جنون ای ذی فنون
گفت مجنون از جنونم نیست این این سگ سر منزل لیلی است این
چونکه این سگ اندر آن کو آشناست خاک پایش طوطیای چشم ماست.