دربارۀ آیندۀ جهان سه دیدگاه کلی مطرح می باشد که دیدگاه سوم باور دارد که بشر روزبه روزبه رشد عقلانی، عاطفی، فکری، فرهنگی و دینی می رسد وآیندۀ جهان، مملو ازسعادت ،کمال، راستی، پاکی است و بشر به وسیلۀ کسب آگاهی های علمی، فلسفی و معرفتی حقیقت را کشف می نماید وحیات انسانی والهی را در پیش خواهد گرفت. بینش قرآنی و اعتقاد به ظهور منجی موعود، دیدگاه سوم را تأیید می کند، آیاتی که در قرآن دربارۀ مصلح جهانی آمده سرشار از خوش بینی وامیدواری به آیندۀ بشراست.
با این پیش فرض باید گفت که انتظار دو گونه است: منفی ومثبت، زمانی که بصورت منفی منتظریم بدبینی تاریخی داریم، چون معتقدیم که نظام زندگی در استقرار وتقویت و توسعه فساد است،اما اگر بصورت فعال ومثبت منتظر باشیم به تاریخ وآینده آن خوش بین هستیم، زیرا باور داریم که در نظام جبری تاریخ پیروز قطعی؛ عدالت است واین امر نشان می دهد که اعتقاد به انتظار منفعل وانتظارفعال چقدر با هم متضادند.

مذاهب می گویند: بشریت در آینده به درجه ورتبتی خواهد رسید که تابعیت از هوا وهوس وتابعیت از فرد را به کناری خواهد گذارد. همه تابع قانون خواهند شد ، آن هم قانون خدایی که درآن کینه جویی، بدخواهی، بالا بردن فردی به ناحق وفرو گذاردن حق کسی مطرح نباشد. اسلام دربارۀ آینده دیدگاه روشنی دارد. مستندات آن از سوی وحی است وبا خرافات وجعلیات آمیخته نشده است، زمان آن به ما نزدیکتر از دیگر مذاهب است واطلاعات ما از آن دیدگاه بیشتر و روشنتر است. بصورت خلاصه و مختصر می توان گفت بینش اسلام متوجه سیر صعودی وتکامل جامعه است؛ بینشی که در این زمینه هست، بینش انقلابی و ویرانگر نسبت به فساد وشورانگیز در امت برای ایجاد آن جامعه نمونه ومورد نظر است.