در خلوتي ز پيرم کافزوده باد نورش

خوش نکته اي شنيدم در وجد و در سُرورش

گفتا: حضور دلبر مفتاح مشکلات است

خرّم دلي که باشد پيوسته در حضورش

يارب چه مي توان گفت اين مُرده زندگان را

يار است و نيست جز او دانيد ازچه دورش

فرزانه آن که خواهد تعظيم امر خالق

ديگر که باز دارد از خلق شرّ و شورش

مي باش بُردبار و در کار آن سرا کوش

در اين سرا نه سوگش مي پايد و نه سُورش

اي بي خبر ز انجام لختي بگير آرام

بهرام در پي گور گورش برد به گورش

تا نجم آملي از پندار خود به در شد

شمس حقيقت او هر جا دهد ظهورش

کوچه کوچه بنازم
 به عابری که نيامد
 شريک غربت ماکیست
 مسافری که نيامد
 به پلک پلک نگاهش
 دخيل خاطره بستم
 دعاکنيد بيايد
 مسافری که نیامد
 اللهم عجل لولیک الفرج 

دیوان #اشعار امام خمینی(ره)

مــن در اين باديــــــه صاحبنظرى مـــى‏جويم
راه گــــــم كــــــرده‏ام و راهبرى میجويم

از ورق پــــــاره عرفان، خبرى حـــاصل نيست
از نـــــــهانخــــانه رندان، خبرى میجويم

مسند و خــــرقه و سجــاده ثمـــربخش نشد
از گلستـــــــان رُخ او، ثمــــــرى میجويم

ايمنــــــى نيست در اين وادى ايمـن، مــــا را
من در اين وادى ايمن، شجرى میجويم

تــــــرك ميخـــــــانه و بتخانه و مسجد كردم
در ره عشقِ رُخت، رهگـــــذرى میجويم

سفــــر از هيچ به سوى همه چيزم، در پيش
لنگ لنگـــــــن روم و همسفرى میجويم

گفته بودى كه ره عشق، ره پر خطرى است
عــــــاشقم من كه ره پر خطرى میجويم

اندر اين ديـــــر كهــــن، ريخته شد بال و پرم
بـــــــهر منزلگه خود، بال و پرى میجويم

 
آقا جان سرگردانم!
مثل عقربه های ساعت…

خودت بگو!
به کدام سو بایستم
برای سلام دادن به شما؟

《ألـلَّـھُـمَــ ؏َـجِّـلْ لِوَلـیِـڪْ ألْـفَـرَج》

فراموش_نکن

از یاد نبر هر فرد، زیباییِ منحصر بفرد دارد.

هر فرد رویاهایی دارد که دیگران چیزی در موردش نشنیده اند. هر فرد استعدادهایی دارد که مردم به آن توجهی نکرده اند و شاید خودش هم آنها را نداند. هر فرد دارای ضعف های درونی پنهان است که گاهی برای پوشاندنش در جنبه های مشابهش زیاده روی می کند.

از یاد نبر هر فرد, داستانی ناگفته دارد.

پس هرگز با این تصور که سراسرِ زندگی کسی را می دانید در موردش شروع به پیش داوری و قضاوت نکنید چون احتمالاً واقعیت این است که چیزِ زیادی را درباره ی او نمی دانید. شاید تعجب کنید ولی شما خودتان را هم آنقدر که فکر می کنید نمی شناسید و دلیلِ واقعی خیلی از تصمیم هایتان را نمی دانید.

آقاجان

دلم ز دوری رویت قرار و تاب ندارد

میان ما و رخت جز گنه حجاب ندارد

به اشک دیده نوشتم هزار نامه برایت

مگر که نامه بیچارگـــان جواب ندارد

العجل_یا_صاحب_الزمان

دفتر‌مشق دبستانم ببین،

 پر ز مهر آفرین،‌صد آفرین.

 راستی ما شعر باران داشتیم.

 توی‌جنگلهای گیلان داشتیم.

 گردش یک روز دیرین داشتیم،

شعر زیبایی ز گلچین داشتیم

 راستی آن دفتر کاهی کجاست؟

 عکس حوض آب پر ماهی کجاست؟

 روز‌خیس پر باران کجاست؟

 مایه سر سبزی بستان کجاست؟

 باز آیا ریز علی ها زنده اند؟

 در حوادث جامه از تن کنده اند؟

 کاش حالا‌خاله کوکب زنده بود،

 عطر نانش خانه را آکنده بود.

 ای معلم خاطر ویادت به خیر.

 یاد درس آب بابایت به خیر.

 شمع نور افشان‌یاد کودکان،

 نامتان در لوح جان شد جاودان

 هر‌کجا هستید ، هستی نوش تان

‌ کامیابی گرمی آغوشتان…

 هم کلاسی های سال کودکم!

 دسته‌گلهایی ‌ز یاس و میخکم،

 باز از دل می کنم یاد شما،

 یاد قلب ساده شاد شما،

 باز باید یاد یک دیگر کنیم،

 تا به یادی، شاد، يکدیگر‌کنیم.

 آدمی سر زنده از یاد است ، یاد.

 رمز عمر آدمیزاد است یاد.

 شادتان می‌خواهم‌ و شادم کنید،

 همکلاسي های من یادم کنید…..

حسیـــــــــن جانم

در این جهان به خدا
تا رمق ب جان من است!

همیشه نام حسین
بر سر زبان من است!

چ گویمش ڪه محمد
به وصف او فرمود:

منم از آن حسین و
حسین از آن من است!

آتش و آب و آبرو با هم.

هر سه گشتند. در سفر. همراه.

عهد کردند. هر يکى گم شد. 

با نشانى ز خود. شود پيدا. 

گفت آتش. به هر کجا دود است. 

ميتوان يافتن. مرا آنجا. 

آب گفتا. نشان من پيداست. 

هر کجا باغ هست و سبزه بيا. 

آبرو رفت و گوشه اى بگرفت. 

گريه سر داد. گريه اى جانکاه. 

آتش آن حال ديد و حيران شد. 

آب. در لرزه شد. ز سر تا پا. 

گفتش آتش. که گريه ى تو ز چيست ؟

آب گفتا. بگو نشانه   چو ما

آبرو لحظه اى به خويش آمد

ديدگان پاک کرد و کرد نگاه

گفت. محکم مرا نگه داريد

گر شوم گُم نميشوم  پيدا

                                                   «رهی معیری»

مینویسم به عشق مادر،،،،

پا به پای غم من پیر شد و حرف نزد…!!!

داغ دید از من و تبخیر شد و حرف نزد…!!!

شب به شب منتظرم بود و دلش پر آشوب.!!!

شب به شب آمدنم دیر شد و حرف نزد.!!!

غصه میخورد که من حال خرابی دارم…!!!

از همین غصه ی من سیر شد و حرف نزد!!!

وای از آن لحظه که حرفم دل او را سوزاند!!!

خیس شد چشمش و دلگیر شد و حرف نزد!!!

صورت پر شده از چین و چروکش یعنی!!!

مادرم خسته شد و پیر شد و حرف نزد •••!!!

مادر زیباترین مخلوق پروردگار است…

#بقیة_الله

حاضـــــر مے شود !

یک روز سرِ قـــــرار …

یک ظهر جـــــمعه …

تکیه زده بر کـــــعبه …

با پرچم یالثارات الحـــــسین

و با نداے : أنا بقیـــــة الله …!

اگر … بمانیم ماهم …

سرِ قرارمان !

و به انتظار فـــــرج …

منتظـــــر وار … عاشقـــــانه …

زندگے کنیم …!

#اللهم_عجل_الوليك_الفرج

 آقا جانم، یا صاحب الزمان

باران حریف اشک تو مولا نمی شود

شاهی غریب تر ز تو پیدا نمی شود

ارباب عالمی و نمی بینمت که چشم

غرق گناه گشته و بینا …. نمی شود

ترجیح می دهی که غریبانه سر کنی..؟؟!

باشد… ولی حبیب که تنها نمی شود

دلبر زیاد بود در این شهر بی فروغ

هر دلبری که یوسف زهرا نمی شود

رنگ ریا گرفته نفسهایمان ؛ دریغ

با عهد و ندبه این گره ها … وا نمیشود

آقا خودت دعای فرج را بخوان که این

زخم عمیق بی تو مداوا نمی شود

پرونده ام سیاه و دلم روسیاه تر

بی اذنتان که نامه ام امضا نمی شود

این جمعه از حوالی قلبم عبور کن

یک شب بمان کنار من … آیا نمی شود.

مهدے جان 

چشم ما خشک است و چشم یار گریان مانده است

ما پشیمان نیستیم و او پریشان مانده است

آنقدر از دست مردم غصه خورد و غصه خورد

رفته است از شهرها و در بیابان مانده است

جورِ ما را سالهای سال دارد میکشد

این پدر عمریست پشت ما یتیمان مانده است

زود بین خیمه اش جایی برای خود بگیر

نوح را دریاب تا کشتی به طوفان مانده است

وقت دلتنگی به سمت جمکران پرواز کن

بویی از پیراهن یوسف به کنعان مانده است

ای که دستت میرسد کاری بکن بهر فرج

عمر دارد میرود، کم وقتِ جبران مانده است

کاش ما را با خودش میبرد تا صحن حسین

در دل ما حسرت دیدار جانان مانده است

تا تنور خانه ای هم مادرش را میکشد

ماه زیر خاک و خاکستر که پنهان مانده است

 اللهُمّ عَجّلْ لِوَلیّکَ الفَرجْ

دل بیقرار، دیده زدل بیقرارتر

بهتر ز تو کجاست درعالم نگارتر؟

روز ازل خمار شرابی شدیم  و عشق

ما را حواله داد به چشمی  خمارتر

مجبورمان نکرده کسی عاشقت شویم

ماخود شدیم نزد تو بی اختیار تر

دل دل نمی کنیم که دلداده ات شویم

ما را اگر کند به غمت دل دچارتر

وقتی که تربت توشده مهر سجده ها

صورت چه بهتراست شود پرغبارتر

داراترین دخیل گداخانه توأند

آن دستهای خالی با تو ندارتر

محشور با فرات شود آخرعاقبت

اشکی که شد به روضه تو پابکارتر

هرکس که با حسین نباشد جهنمی است

هرگز ز او ندیده کسی بد بیار تر

شکر خدا که میگذرد عمر و می شویم

دیوانه تر، شکسته تر و روضه دارتر

دستش به شاهراه حقیقت نمی رسد

هرکس در این مسیر بیفتد  کنارتر

شاعر: رضا دین پرور

ای روشنای زندگی ..

دلم تنگ است برای خواندن تابلوهای کیلومتری مشهد ..

برای گذشتن از پیچ و روبرو

شدن با گلدسته ها و گنبدت ..

برای آن قدمهایی که هر لحظه آرامتر میشد و قلبی که ضربانش به گوش میرسید ..

دلم هوای آن اذن دخول با هق هق را دارد ..

هوای آن نمازهای شکسته ایی که میان غلغله ی جمعیت میخوانم و بعد کفش به دست راهی داخل میشوم ..

دلم یک ذره شده برای اظطراب لحظه های نزدیک شدن تا رسیدن به ضریح و برای ایستادن با گریه و دست به سر گرفتن هایم وقت نگاه به ضریح ..

دلم حتی تنگ شده برای بوسیدن “درب وردی"و برای رواق به رواق پشت سر گذشتن و رسیدن به “پنجره فولاد”

سرت را درد نیاورم آقـــــا جـــــان ..

من دلم پر زده برای یک مشهد ..

آقا جان …  نمیخوانی ام ؟؟

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

آقای زمان…… مالک زمین…

وقت آمدنت نیست…بخدا دیر کرده ای…

نبودنت نمکی شده بر

زخم هایمان….

نبودنت عجیب بیچارمان کرده…

نبودنت مارا پیش خدا

روسیاه کرده است…..

فقط جمعه ها نیست که منتظریم

 به والله قسم تمام روزهای

هفته اینگونه سپری میشوند..تمامشان دعا برای ظهور مهدی….

تمامشان بدون حضور مهدی….

 یوسف زهرای من…

کجا بروم…کدامین در را بکوبم و نشانی ات را بگیرم..مردمان شهر من تمامشان بیخبرند…

خبری از گمشده ی زهـــرا

ندارند….تو خودت یک

نشانی به ما بده….

????آسمان از دوریت هر چه میبارد

سبز نمیکند

زمین را…..

آنجا که تو هستی چگونه است؟

اینجا که بدون تو

از کویر هم خشک تر است…

نه زمین مان سبز میشود…

نه قلبمان…

تنها با آمدن توست که سبز میشود….که بهار میشود….که…

این بیخبری کمرمان را خم نکرد..

ایستادیم….و نبودنت را بیشتر

باور کردیم…

 تو هستی آقا…

همیشه بودی….چشم های ما ضعیف گشته….که هیچ عینکی نیست

که تو را به چشم

ما بیاورد…..

❄️مادرم میگوید…..می آید یوسف گمگشته ما….

می آید یوسف زهــــرای ما….

از کودکی ام تا بحال..

مدام ورد زبانش گشته….

قبول….تو می آیی.؟.ولی تمام ترس

من این است ….

آنقدر آمدنت به

تأخیر بیفتد که گناهی سر بزند ازمان….که بعد از مرگ هم در حسرت آمدنت بمانیم……

#دلنوشته

 سلام آقا …

  فدای تو ..

غصه ی من، غم های تو …

  سلامی از دلی خراب …

سلامی از دلی ویران، در گوشه ی صحنی آباد…

 دل اگر دل باشد ، صاحبش جز تو کسی نیست..

دل اگر دل باشد ، کلید قفل درش دست کسی نیست …

 دل اگر بندِ تو باشد ، دگر آزاده ی کَس نیست …

دل اگر بهر تو باشد ، دگر این راه و رهَش نیست …

 گفته اند عبدی ، صباحاً و مساءٍ

 عبودیت میکرد و دیدن رویت را آرزو …

 اما شما به دیدار کفاشی رفتید که در

 کنج ویرانه ای کار خلق الله رو براه میکرد …

 اما دلش برای شما بود…

وصال شما با چله حاصل نشود…

دل اگر دل باشد، شما خود، به زیارتش می آیید…

یا محمدُ یا علی…

یا علیُ یا محمد …

اکفیانی … فانکما کافیان

وانصرانی …. فانکما ناصران

 العجل، العجل، العجل، مولای یا صاحب الزمان

 اللهم عجل لولیک الفرج 

اين من وَ او بدون شما، ما نمي شود

با تو سكوت، غرق معمّا نمي شود

 با ديده اي كه باز به نامحرمان شده

مي خواستم ببينمت، امّا نمي شود

 اينجا ميانِ مردم نامردِ شهر ما

يك مرد هم براي تو پيدا نمي شود

داريم ادّعا كه گل نرگس علي

با اين همه حبيب كه تنها نمي شود

 امّا ميانِ ذكرِ قنوت و گهِ دعا

يك دست هم براي تو بالا نمي شود

 در بين لحظه ها و مكان ها و يادها

جايي براي بودنتان وا نمي شود

 اينجا تمام بود و شد و هست هايمان

نابود و نيست شد همگي با نمي شود

 اين است حرفِ آخر اين نسل روسياه

وقتي دگر بيا كه حالا نمي شود!

یک نفر با خون خود در فکر حفظ سنگر است

یک نفر با علم خود در حال حفظ منبر است

نیست فرقی بین موشک با قلم وقتی هدف

پاسداری از نظام و انقلاب و کشور اس

 از دمشق و سامرا تا شام تا کرب و بلا

کل دنیا زیر پای بچه های حیدر است

وعده ان تنصروالله خدا را دیده ایم

در نگاه رهبری که فکر فتح خیبر است

رهبری که همچو روح الله از نسل علیست

رهبری که یادگار لاله های پرپر است

رهبری که می وزد بوی خمینی از تنش

رهبری که خار چشم دشمنان ابتر است

 لحظه ای لب تر کند، شک نیست دنیا شاهدست

صلح نه، بلکه وقوع کربلایی دیگر است

ما نمی ترسیم از نیرنگ و تزویر خواص

رهبر ما دیده بان فتنه های “اکبر” است

کاش بیایم برای بی پناها سایبون باشیم

با دلای شکسته کمی مهربون باشیم

کاش بیایم به باغبونا کمی حرمت بذاریم

احترام دلای شکسته رو نگه داریم

کاش به مهربون ترا دینمونو ادا کنیم

سهم خوشبختیمونو وقف بزرگترا کنیم

کاش یه کاری بکنیم که خستگی ها در بشه

مرهمی بشیم که زخم آدما بهتر بشه

کاش که شاخه ی درخت زندگی رو نشکنیم

هفته ای یه بار به باغبونامون سر بزنیم

کاش که پاک کنیم تموم اشکایی که جاریه

خوب نگه داریم چیزی که واسه یادگاریه

کاش دس پرنده های بی پناهو بگیریم

توی آسمون بریم دامن ماهو بگیریم

کاش با مهربونیمون غصه ها رو کم بکنیم

رشته های عشق رو تا همیشه محکم بکنیم

کاش بشینیم پای صحبت اونا که بی کسن

اگه درد دل کنن به آرزوشون می رسن

کاش تو عصری که همش سنگیه و آهنیه

بگیم از چیزایی که خوبه ولی رفتنیه

کاش هنوز دیر نشده قدر همو خوب بدونیم

نکنه دیر بشه تا ابد پشیمون بمونیم

کاش که این یه جمله هیچ موقع ز یادمون نره

آدمی چه بد باشه چه خوب باشه مسافره