دل بیقرار، دیده زدل بیقرارتر

بهتر ز تو کجاست درعالم نگارتر؟

روز ازل خمار شرابی شدیم  و عشق

ما را حواله داد به چشمی  خمارتر

مجبورمان نکرده کسی عاشقت شویم

ماخود شدیم نزد تو بی اختیار تر

دل دل نمی کنیم که دلداده ات شویم

ما را اگر کند به غمت دل دچارتر

وقتی که تربت توشده مهر سجده ها

صورت چه بهتراست شود پرغبارتر

داراترین دخیل گداخانه توأند

آن دستهای خالی با تو ندارتر

محشور با فرات شود آخرعاقبت

اشکی که شد به روضه تو پابکارتر

هرکس که با حسین نباشد جهنمی است

هرگز ز او ندیده کسی بد بیار تر

شکر خدا که میگذرد عمر و می شویم

دیوانه تر، شکسته تر و روضه دارتر

دستش به شاهراه حقیقت نمی رسد

هرکس در این مسیر بیفتد  کنارتر

شاعر: رضا دین پرور