انسانهای نا پخته همیشه میخواهند که در مشاجرات پیروز شوند…
حتی اگر به قیمت از دست دادن “رابطه” باشد…
اما انسانهای عاقل درک میکنند که گاهی بهتر است در مشاجره ای ببازند،
تا در رابطه ای که برایشان با ارزش تر است “پیروز” شوند…
دانستن اینکه چه موقع باید فاصله گرفت
و چه موقع باید نزدیک شد
کلید ماندگاری هر رابطه ای است.

هنگامی که در موقعیتی هستی که می توانی به کسی کمک کنی
خوشحال باش
زیرا خداوند
دعاهای او را از طریق تو اجابت می کند
به یاد داشته باش
هدف ما بر روی زمین
گم شدن در تاریکی نیست
بلکه نوری برای دیگران بودن است
تا شاید راهشان را از طریق ما پیدا کنند.

هرقدر بیشتر مجبور باشید برای چیزی انتظار بکشید، وقتی در انتها به آن می رسید، بیشتر قدرش را خواهید دانست.

هرقدر بیشتر مجبور باشید برای چیزی بجنگید، وقتی بدستش می آورید، برایتان قیمتی تر خواهد بود.
و هر قدر بیشتر مجبور باشید در زندگیتان مقابل رنج بردباری کنید،مقصدتان شیرین تر خواهد بود.
همه چیزهای خوب، ارزش صبر و مبارزه را دارند.

1- دست از انجام کارهایی که تمایلی به انجامشان ندارید بردارید

2- رک و صریح حرف بزنید

3- تلاش برای راضی نگه داشتن همه را متوقف کنید

4- منظور واقعی خود را بیان کنید

5- به غرایز خود اعتماد کنید

6- هرگز خودتان را تحقیر نکنید

7- الهامات خود را دنبال کنید

8- از نه گفتن بیم نداشته باشید

9- از بله گفتن بیم نداشته باشید

10- با خودتان مهربان باشید

در زمان آغا محمد خان قاجار، شخصى از حاکم شهر خود که با صدر اعظم نسبت داشت، نزد صدر اعظم شکایت برد.
صدر اعظم دانست حق با شاکى است گفت: اشکالى ندارد، مى توانى به اصفهان بروى.
مرد گفت: اصفهان در اختیار پسر برادر شماست.
گفت: پس به شیراز برو.
او گفت: شیراز هم در اختیار خواهر زاده شماست.
گفت: پس به تبریز برو.
گفت: آنجا هم در دست نوه شماست.
صدر اعظم بلند شد و با عصبانیت فریاد زد: چه مى دانم برو به جهنم.
مرد با خونسردى گفت: متاسفانه آنجا هم مرحوم پدر شما حضور دارد!!!

روزی شخصی اتومبیل اش را کنار خیابان متوقف کرد و از رهگذری که در آنجا ایستاده بود

پرسید ببخشید مثل اینکه گم شده ام ممکن است راه را نشانم بدهید

رهگذر گفت البته میخواهید کجا بروید
راننده پاسخ داد نمیدانم

رهگذر گفت اول باید بگویید میخواهید کجا بروید تا من بتوانم به شما بگویم چگونه به آنجا برسید

اگر زندگی شما جهتی ندارد از آن روست که شما جهتی برای آن مشخص نکرده اید

اگر زندگیتان تهی از دستاورد است از آن روست که نمیدانید در جستجوی چه هستید

اگر ندانی به کجا میروی مطمئن باش به جایی هم نخواهی رسید…!!!

سال ها گذشت…

فهميدم هميشه اونى كه ميخواى نميشه!
فهميدم هركسى كه باهاته الزاماً “دوستت” نيست!
فهميدم كسى كه تو نگاه اول ازش بدت مياد يه روزى ميشه صميمى ترين دوستت و بلعكس!
فهميدم كه بى تفاوتى بزرگ ترين انتقامه…
تنفر يه نوع عشقه، دلخورى و ناراحتى از ميزان اهميته!
غرور بزرگ ترين دشمنه،
خدا بهترين دوسته و خانواده بزرگ ترين شانسه!
سلامتى بالاترين ثروته…
آسايش بهترين نعمته…!
فهميدم “رفتن” هميشه از روى نفرت نيست…
هركى زبونش نرمه دلش گرم نيست!
هركى اخلاقش تنده، جنسش سخت نيست!
هركى ميخنده، بدون درد و غم نيست!
ظاهر دليلى بر باطن نيست…
فهميدم كسى موظف به اروم كردنت نيست…
فهميدم جنگ كردن با خيليا اشتباهه محضه…
فهميدم خيلى موقع ها خواسته هات، حتى باگريه و التماس، انجام شدنى نيست…
فهميدم گاهى اوقات تو اوج شلوغى تنهاترينى!
گاهى اوقات دلت تنگه اون آدماى دوست داشتنى سابق ميشه…
گاهی اوقات صمیمی ترین کست میشه غریبه ترین آدم!
گاهی اوقات با همه وجودت کسیو دوس داریو اون نمیبینتت…
گاهی اوقات باید رفت،
باید دل کند،
باید گذشت،
باید رد شد و عوض شد..

توقع خوب بودن در تمام لحظه ها را از کسی نداشته باش..
توقع آرام بودن و خوش رفتار بودن ..حق اشتباه را به تمام آدم ها بده ..
حق بد رفتاری، تندی ، و عصبانیت! حق اشتباهات کوچک ، بزرگ و حتی جبران ناپذیر!
واقعیت اینگونه است که رفتار آدم ها به مرور اتفاقاتی که برایشان می افتد تغییر میکند..
به مرور درد ها و سختی ها و رنج های کوچک و بزرگی که زندگی به آن ها تحمیل میکند..
مثلا تو نمیدانی دیروز برای من چگونه بود؟ پریروز ، هفته پیش اصلا..
حس آدم ها ، روی پیشانیشان حک نشده ..حد تحملشان هم ..شاید اتفاقی فرای تحمل، برای من بیفتد و تو حتی نفهمی فرای تحمل یعنی چه؟
آدم ها به همان اندازه که حق دارند دوست داشته باشند، به همان اندازه هم اجازه دارند متنفر باشند ..
کاش در لحظه ی انفجار آدم ها از غم ، از تمام سختی هایی که شاید به موجب قوی نبودن و تحمل های کَمِشان میکشند، آرام باشیم و باور کنیم که هیچ کدام از آدم های زمین مجبور نیستند قوی و محکم و شکست ناپذیر باشند ….

خوب بودن زیاد سخت نیست…
کافیست مهربانی کنی…
زبانت که نیش نداشته باشد و کسی را نرنجاند همین خوبیست…
وقتی برای همه خیر بخواهی همین خوبیست…
وقتی محبتت بی منت باشد…
وقتی عشق بورزی…
وقتی زیبایی اشخاص را ببینی…
وقتی خوبیهایشان را ببینی…
همین خوبیست…
مهم نیست که آدمها چگونه اند
مهم نیست که جواب سلامت را می دهند یا نه تو سلام کن
سر به سر دلشان بگذار
شیطنت کن
بخند
همین خوبیست…
مهم اینست که تو خوب باشی
آن ها روزی دلشان برای خوبی هایت تنگ میشود باور کن…….

به خدا گفتم: از بازی آدمهایت خسته شده ام! چرا مرا از خاک آفریدی؟ چرا از آتش نیستم !؟
تا هرکه قصد داشت بامن بازی کند، او را بسوزانم !

خدا گفت: تو را از خاک آفریدم
تا بسازی ! . . . نه بسوزانی !
تو را از خاک، از عنصری برتر ساختم . . . تا با آب گـِل شوی و زندگی ببخشی . . . از خاک آفریدم تا اگر آتشت زنند ! . . . بازهم زندگی کنی و پخته تر شوی . . . باخاک ساختمت تا همراه باد برقصی . . . تا اگر هزار بار تو را بازی دادند، تو برخیزی ! . . . سر برآوری ! . . .
در قلبت دانهٔ عشق بکاری ! . . .
و رشد دهی و از میوهٔ شیرینش زندگی را دگرگون سازی ! . . .
پس به خاک بودنت ببال . . .

و من هیچ نداشتم تا بگویم

گفتم:دعا چیست؟

گفتند:طلب نیاز از بی نیاز..

گفتم:التماس دعا چیست؟

گفتند:خوبان را در درگاه خدا

واسطه قراردادن

پس باافتخارمی گویم:

ای خوبان،ای بهترین ها

ازهمه شماالتماس دعا داریم

پدري فرزند خود را خواند

دفتر مشق او را كه بسيار تميز و مرتب بود نگاه كرد و گفت:

فرزندم چرا در اين دفتر كلمات زشت و ناپسند ننوشتي و آن را كثيف نكردي؟

پسر با تعجب پاسخ داد:

چون معلم هر روز آن را نگاه مي كند و نمره مي دهد.

پدر گفت: دفتر زندگي خود را نيز پاك نگاه دار، چون معلم هستي

هر لحظه آن را مي نگرد و به تو نمره مي دهد.

ألَم يَعلَم بأنَّ اللهَ يَري

« آيا انسان نمي داند كه خدا او را مي بيند

ﺩﺭ ﯾﮏ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﭼﯿﺰﯾﮑﻪ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ .
ﺍﻭﺑﺎﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﻘﯿﺮ ﺣﺘﻤﺎ
ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥ ﻭ ﻣﯿﺰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﺬﺍ ﺭﺍ ﻣﯿﮑﺸﻨﺪ .

ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ
ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺩﺍﺩ , ﻣﻌﻠﻢ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ . ﺍﻭ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ
ﺩﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ؟ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﺎ ﻏﺬﺍ
ﻣﯿﺮﺳﺎﻧﺪ .

ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺪﻡ ﻣﯿﮑﺎﺭﺩ . ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺁﻥ
ﮐﻮﺩﮎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ؟ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ گفت:خانم این دست شماست.

ﻣﻌﻠﻢ ﺑﯿﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﺩﮎ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ
ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﯿﺶ ﺍﻭ ﻣﯿﺎﻣﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﺍﺯﺷﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺑﮑﺸﺪ ..

ویکتور هوگو میگوید: ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﺒﺘﻬﺎ ﺍﺯ ﺿﻌﯿﻔﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻫﺎ
ﭘﺎﮎ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ . .
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺫﺭﻩ ﻛﺎﻫﯿﺴﺖ ، ﻛﻪ ﻛﻮﻫﺶ ﻛﺮﺩﯾﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﺎﻡ ﻧﮑﻮﯾﯽ ﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﺭﺵ ﻛﺮﺩﯾﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺠﺰ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺭ ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺠﺰ ﺩﯾﺪﻥ ﯾﺎﺭ ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺠﺰ ﻋﺸﻖ ،
ﺑﺠﺰ ﺣﺮﻑ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻛﺴﯽ?

گاهی باید زمین بخوری
تا ببینی………
کیا پشتتن……
کیا باعث رشدتن……..
کیا میرن……….
کیا همه جوره میمونن!!!!
گاهی لازمه جوری زمین بخوری ک زخمی بشی…….
زخماتو باز بزاری تا ببینی…….
کیا نمک می پاشن………
کیا مرهم می زارن……….
کیا با تو هم دردن………
کیا هم خود دردن………….
هیچ وقت تا زخمی نشی نمی تونی بفهمی کی چه رفتاری می کنه!!!!!

روزی گروهی از غاری تاریک عبور می کردند. هیچ چیز معلوم نبود کمی جلوتر زیر پاهایشان سنگهای مختلفی احساس می کردند. در این لحظه بزرگشان گفت «اینها سنگ حسرت هستند».هر که بر دارد حسرت می خورد و هر کس برندارد باز حسرت خواهد خورد.برخی با خود گفتند:چه کاری است؟ برداریم و بر نداریم هر دو یک نتیجه می ده پس چرا بار خود را سنگین کنیم؟ برخی هم گفتند:ضرر که ندارد مقداری برای سوغات بر می داریم.وقتی از غار بیرون آمدند فهمیدند که غار پر بوده از سنگ های قیمتی…
آنها که برنداشته بودند سراسر حسرت شدند بقیه هم حسرت خوردند که چرا بیشتر برنداشته اند.
بله عزيزان ماه مبارک رمضان، مثل راه رفتن در چنین غاری است اگر بهره نگیرید حسرت می خورید….

اگر عقل امروزم را داشتم کارهای دیروزم را نمی کردم
ولی اگر کارهای دیروزم را نمی کردم عقل و تجربه امروزم را نداشتم !!!
رنجهایم را داخل کیسه ریختم و دم در گذاشتم
اما فرشتگان برایم باز فرستادند
معطر به عطر بهشتی. . .
تا هرگز یادم نرود روزی همین رنجها بود که راه نجات را به من آموخت
همین رنجها بود که راه درست زیستن را به من هدیه داد
رنجهایم را بوسه میزنم
و در صندوق گنجهایم میگذارم
گذر زمان جواهرشان میکند
از آنچه بر سرتان گذشته نهراسید
حتی فرار نکنید
بلکه دوستش بدارید
همان گذشته بود که امروز شما را ساخته
امروز را دریابید تا فردایی خوش بسازید
پس شاد زندگی کنید … ان شاءالله

*هر الف جایی و هرنقطه مکانی دارد…*

*هرگزازیتیمی* چگونگی مرگ پدرش را نپرس..!
*هرگز از پدرومادری*
سبب مرگ فرزندش رانپرس..!

*هرگزاز مردی که بیکاراست درجمع مردان نپرس:*
..چرا کار نمیکنی؟!!

*هرگز ازفقیری نپرس که ..*
پول میخواهی؟؟!!
*بلکه بدون اینکه او طلب کند به او پول بده وکمک کن که این در حفظ کرامت وعزت نفس او کمک میکند ،.*
. چون گهگاهی با تو روبرو خواهدشد..!

*هرگز از میهمانت نپرس:*
چی میل داری؟..آب وغذاچیزی میخوری.؟!.
*بدون سوال ازاو پذیرایی کن..*
*چون اگرپرسیدی اورا محروم میکنی. !*

*هرگز..هرگز.. برای خنداندن دیگران از دوست خودت استهزاء ومسخره نکن..!*
درهرحالی که باشد..
چون این درعالم دوستی خیلی دردآوراست.!

_همیشه خودت را جای طرف مقابل بگذار تا احساس اورا زندگی کنی..!_
*بیماری قسمت وسرنوشت است،*
و علاج تصمیم واراده خودت..

*ازدواج قسمت وسرنوشت است،*
وطلاق اراده وتصمیم خودت..
*و بودن اشخاصی در زندگی ات قسمت وسرنوشت*،و نگهداری آنها اراده وتصمیم خودت..!
تواگر مالک قسمت وسرنوشت نیستی،*

اما
صاحب تصمیم واراده هستی".

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣُﺮﺩﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ میُفته…!

ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣُﺮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻡ
ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ؛
ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﮕﻔﺖ:
ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻮﻋﺪﺵ ﻓﺮﺍ ﻣﯿﺮﺳﻪ،
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺰﺭﺍﯾﯿﻞ ﻣﯿﺎﺩ ﺗﺎ ﺟﻮﻥ ﺁﺩﻡ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﻩ،
ﻭﻟﯽ ﺁﺩﻣﯿﺰﺍﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ!!
ﺍﺯ ﺁﺩﻣﯿﺰﺍﺩ ﻣﯿﭙﺮﺳﻦ ﭼﺮﺍ ﺟﻮﻧﺖ ﺭﻭ ﻧﻤﯿﺪﯼ؟
ﻣﯿﮕﻪ ﺯﻥ ﻭ ﺑﭽﻪﺍﻡ ﺭﻭ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺭﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺰﺍﺭﻡ…
ﺑﻌﺪ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻤﺶ ﺻﺤﻨﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﺩ ﮐﻪ ﺟﻮﻥ ﺯﻥ ﻭ ﺑﭽﻪﺵ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯿﻤﯿﺮﻧﺪ…!
ﻣﯿﮕﻪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺧﻮﻧﻪﺍﻡ ﺭﻭ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﻭﻝ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺮﻡ؟
ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﯿﺎﻝ؛
ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻤﺶ ﺧﻮﻧﻪ ﻭ ﮐﺎﺷﻮﻧﻪﺵ ﺁﺗﯿﺶ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺮﻩ ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﻫﺮﭼﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻩ، ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺮﻩ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ میُفته،
ﺁﺩﻣﯿﺰﺍﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺟﻮﻧﺶ ﺭﻭ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﻨﻪ…

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒ میُفتم ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﯽ ﻣﯿﺰﻧﻢ…
ﻭ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﻣﯿﺎﺩ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻪ؛

ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺰﺕ ﺯ ﮔﯿﺘﯽ، ﺑﺴﺎﻁ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﭼﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﺯ ﮐﺎﻻﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ، ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﻭﺟﺪﺍﻥ، ﺣﺴﺎﺏ ﺧﻮﯾﺶ ﺳﻨﺠﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﻧﮕﺮﺩﯾﺪﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﮔﺮﺩ ﺑﺎﻃﻞ، ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﺍ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﺧﺎﮎ، ﭼﻮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪﻧﺪ ﻭ
ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ، ﺷﺮﺍﺏ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ، ﺣﺮﯾﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻮﺳﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺪﺍﻟﺖ، ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﯾﺶ ﻏﻠﺘﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺬﺭ ﺁﺩﻣﯿﺖ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﭘﺎﺷﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﯼ ﻋﺸﻖ، ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻠﻐﺰﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺭﺍ، ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺮﻧﺠﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ..

گاهی باید فرو ریخته شوی برای ” بنای جدید”
.
.
بعضی ها آنقدر فقیر هستند که تنها چیزی که دارند پول است
.
.
همیشه خودت باش… دیگران به اندازه کافی هستند…
.
.
روی بالشی که از مرگ پرنده ها پر است نمی توان خواب پرواز دید…
.
.
انسانهای خوب همانند گلهای قالیند، نه انتظار باران را دارند و نه دلهره ی چیده شدن، دائمی اند!
.
.
بعضی آدما نقش صفر رو بازی میکنن تو زندگی، اگه ضرب بشن تو زندگیت همه چیزت رو از بین میبرن!
.
.
ﭘﻮﻝ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺪ ﻣﺎﺳﺖ…
ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﭘﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ…
.
.
طلا باش تا اگه روزگار آبت کرد…روز به روز طرح های زیباتری از تو ساخته شود…
سنگ نباش…تا اگر زمانه خردت کرد، تیپا خورده هر بی سر و پایی بشوی!
.
.
ای کاش یاد بگیریم واسه خالی کردن خودمون….کسی رو لبریز نکنیم…
.
.
داشتن مغز دلیل بر انسان بودن نیست، پسته و بادام هم مغز دارند…
برای انسان بودن باید شعور داشت…
.
.
وقتی که نیاز بشر را وادار میکند تا از یتیم خانه دزدى کند، باید
باور کرد “دزد” اشتباه چاپی کلمه “درد” است