بخیل بوی خدا نشنود

گاهی انقدر بخیل وتنگ دست می شویم که درانچه ازآن من وتونیست هم بخل می ورزیم وتنگ دستی می کنیم

باخودمان فکرکرده ایم .چیست که ازان من وتوباشد.مال من وتوباشد ومامالک ان باشیم؟..

ما آدم ها درهمه آن چیری که ما ل ما نیست هم بخل می ورزیم…..گاه انقدربخیلیم  که اگرسرچشمه های دارایی ها دنیا

هم در دستمان می بود.ذره ای به دیگران نمی بخشیدیم..مبادا که ذرهای از آن کم شود.

اگرخودت رابه خوبی شناخته باشی.می توانی دریابی که بخل امری ذاتی .غریزی وفطری است  واگراجتماع درایجاد آن

نقشی ایفا کند.تنها دربروزوظهورویاتشدیدوتضعیف آن است.البته این دسته از صفات قابل مهار وتعدیل ویاتضعیف است

اما کاری است کمی دشوار.چرا که باید انقدرتوان داشته باشی که بتوانی درامری ذاتی وغریزی تصرف کنی.

یادت باشد بخل به عنوان یک غریزه باجان من وتو عجین شده است…

وجود این صفت در درونمان.من وتو رابه موجودی سیری ناپذیر تبدیل می کند که همیشه در برابر خواسته های  دوگانه

تکاملی شری وخیرمان.به فزون خواهی گرایش داشته باشیم .

اگر به شناخت درستی از وضعیت وموقعیت  خودمان در هستی  دست یابیم و فهمیدیم چه کسی  هستیم  ودر چه مقامی نشسته ایم.ان گاه در می یابیم که خداوند مالک هستی واو تنها کسی است که دارای غنای ذاتی  می باشد وهمگان درفقر ذاتی  به سر می برند.در می یابیم خداعالم به همه امور ومشیت واراده اوست  که کسی را فقیر یا ثروتمند می سازدواین گونه است که من وتو با تغییر دربینش ونگرش خو دمان می توانیم  در منش مان هم تغییر ایجاد کنیم وبه کنترول ومهار خصلت ذاتی حرص بپردازیم ورفتارمان را از بخل به احسان ونیکوکاری مبدل سازیم….

بخل نخلی است داخل ان همه خار           خار ان جان خستگان آزار

گربه خرمای  اوبری دندان                  هست دندان شکن تر از سندان