باید می ماندی…

الهی:چگونه باور کنم که عذابم می کنی ؛وقتی که به تو ایمان اورده ام وچگونه مرا از خود دور می کنی. وقتی به مهر وچشم پوشیوگذشت تو ایمان دارم…؟الهی:پناه ده مرا  از خشم درد ناکت…نجاتم ده به رحمت خودت از عذاب اتش ورسوایی ننگ: هنگامی که جدا شوند خوبان از بدان..

این صدای مناجات مردی است که زینت عبادت کنندگان بود ومترجم وحی خداوند:کسی که زمزمه های مقدسش با معبود.شب های سوت وکورمدینه را لبریز شور وروشنی می کرد.

قلبش.صحیفه انوارالهی وپیشانی بلندش.محل طولانی ترین وشکوهمند ترین سجده ها:

و این گونه است که “سیدالساجدین"می خوانندنش…

ای که درستایش بزرگواری ات."کعبه"و"حل"و"حرم"به یکدیگر تفاخر می کنند:

می روی وخاطرات زیستن تو.شوکرانی است درگلوی تاریخ.

می روی ودست های دعایت. در لابه لای خاموشد شب ها گم می شود. چون نجوای شبانه ات در تاریکی کوچه ها.اما آن روزهای سخت .مصلحت ان بود که بمانی ووارث رسالت بزرگ امامت شوی.مصلحت ان بود که فریاد “مظلومیت"و"جاودانگی"کربلا رابر روی باورها بریزی. وقتی که عاشورا در ظهری خونین به پایان رسید علم ها افتادند وشمشیرها شکستند.پرنده های عاشق روی شوره زاره ها افتادند وازهمان لحظه بود که بار رسالت. برشانه های تو افتاد.

باید می ماندی تا شکیبای سکینه(ع)راببینی.تاایستادگی زینب(ع)راتماشاکنی. تاصبوری رباب(ع)رابا تماشا بنشینی.

باید می ماندی تا داغدیده ترین روزهستی را مر ور کنی.

باید می ماندی تا گدازه های تنور خولی راببینی

باید می ماندی تاستون ستم بلرزد.بی انکه بخواهی بشکنی

باید می ماندی تااز نزدیک.صدای شکستن استخوان های ستم رابشنوی.

وامروز دیگر.اهنگ مناجات تو سکوت شب را نمی شکند ومدینه دیگر صدای نیایش های عرفا نی ات رانمی شنود…

                                                                                                                                   امین یا رب العالمین

                                                                                                                                    ترجمه بخشی :از مناجات الخائفین