آرامش درپرتو ولایت

جبهه که می رفت. لباس نظامی می پوشید. ته دلش هنوزمردد بود که کنار گذاشتن لباس روحانیت کاردرستی است یانه؟

جمعه باید خودش رابه تهران می رساند تاگزارشی از جنگ به محضر امام ارئه بدهد وبرای خواندن خطبه ها به مصلی برود.

به اتاق امام که رسید شروع کرد به باز کردن بند پوتین هایش.امام پشت پنجره ایستاده بود وبالبخندنگاهش می کرد.وارداتاق که شد دست امام رابوسید. امام ارام به پشتش زد وفرمود:زمانی پوشید ن لباس سربازی درعرف ماخلاف مروت بود.

ولی الان می بینیم چه قدربراندازه شماست .

گل از گلشن شگفت.خیالش راحت شده بود.از ان پس .لباس.نظامی رامی پوشید لذت می برد وافتخار می کرد.

                                                                                   براساس خاطره ای از زبان معظم له

                                                                                   دیدار باطلاب وروحانیون عازم جبهه26/8/66