سلام بر اربعین حسینی

چهل روز گذشت…درآن غروب خون آلودهنگامی که خنجر شقاوت ونا مردی ها.گلوی آخرین مبارز را درید.آن گاه که زنان وفرزندان داغدیده در میان رقص شعله های آتش خیمه هایشان.به سوگ مردان درخون غلتیده خود نشسته بودند. دشمن به جشن وسرو ایستادد.خیابان ها وکاخ ها را برای جشن ها مهیا ساخت وبه انتظار ماند تا در میان دل های چون لاله پرخون اسرا به بر پایی جشنی تمسخر آمیز بپردازد.

چگونه می توان عزت حسین (ع) رادر عاشورا راازیادبرد؟چگونه می توان تصویرعباس را از ذهن دور داشت؟

مگر می توان ارامش وشکوه زینب (ع) رانادیده گرفت؟چگونه می توان باکاروان داغدارحسین(ع)از کربلا تا شام همراه نشد؟اربعین که می اید.باید اززینب (ع)گفت:از حاصل زخم ها ونمازهای نشسته ای که هنوز اورابه یاد دارند.اما تلاوت زیبای را تنها در نگاه زینب باید جست.اربعین می شکفدونام زینب گل می کند.زینب از انچه یزیدیان هراس داشتند هم بالاتر بود.اربعین امده است.همراه سپاه پیروزافتخار ووارثان خون وروشنی…

سلام بر اربعین :سلام برسوگ به چله نشیته؟سلام بر آسمان که چهل روز بغض شکسته اش را گریسته است.

سلام برسرهای بر نیزه رفته که به قتلگاه خویش باز امدند.سلام بر کاروان عزت وعزا که باردل می گشایند ومصایب خودرا به واگویه

می نشیند:سلام بر زینب(ع)که در اوج بلا.چیزی جز زیبایی ندیده است>

اربعین آمد دلم را غم گرفت  بهر زینب عالمی ماتم گرفت