متن شبهه
اگر امام حسین روز عاشورا پیروز شد چرا آن روز را جشن نمی گیرید؟ مگر شما اعتقاد و باور ندارید امام حسین الان در جایی بنام بهشت مشغول خوش گذرونی و عیش و نوش هست؟؟!! پس این همه گریه و زاری برای چیست؟ چرا عزاداری و گریه می کنید؟!!

 1-  شهادت، عالیترین حد کمال است که شادمانی می طلبد، اما عاشورا چهره های دیگری هم دارد. چهره غمبار عاشورا پاس نداشتن #حرمت امام توسط امت است، آنهم با ناجوانمردانه ترین نوع برخورد نسبت به شریف‏ترین انسان‏ها! گریه بر حسین(ع)، غلیان غم در مصیبت #ظلم و ستم بر بهترین مردم روی زمین است. ما بر #مظلومیت حسین(ع) می گرییم. بر #بی_یاوری و بی کسی او در میان امت جدش.. بر مصیبت هایی که #جهل و #دنیاپرستی مردمان بر او و عترت پیامبر(ص) روا داشتند. در روضه حسین(ع) بر #خودمان می گرییم. گریه ما، به خاطر نگرانی از آخرت شهدای کربلا نیست. بخاطر نگرانی از آخرت خودمان است. چنانکه امام حسین (ع) در مورد شهادت جانگداز خود فرمودند: «من کشته اشک ها هستم، مؤمنی به یاد من نمی افتد، مگر آن که اشک بریزد.» یعنی کشته شدم تا دلها #بیدار شوند. (گریه بر #ناسپاسی و جهل مردمان و برای #بیداری و رشد فکری و روحی جامعه) 

2- گریه زبان طبیعی ابراز شوق و اندوه و درد و عشق یک انسان است. انسانی که هرگز نمی گرید و گریستن را نمی داند   فاقد احساس و روح انسانی است. اشک چشم  نشانه رقت قلب است و کسی که از صحنه دلخراش منقلب نمی شود از قلب سلیم و روح متعادل برخوردار نیست. ☹️اگر كسي بر ظلم ها و جنایات رفته بر انسانیت و خونهای به ناحق ریخته شده در واقعه کربلا، محزون نشود باید تعجب کرد. واقعه خونین کربلا دل را می سوزاند و قلب و #عاطفه هر انسانی را به جوش وخروش می اندازد. مگر مي شود انسان باشي و از تصوّر فجايع عاشورا چشمت تر نشود؟   (گریه #طبیعی و #عاطفی بر مظلومیت شهدای کربلا)

3- هیچ انسان عاقلی در فراق و غم از دست دادن یا حتی دوری عزیزانش، جشن و سرور نمی گیرد..  گریه بر حسین(ع)، غلیان عاطفه ها در #فراق و غم از دست دادن فرزندان پیامبر(ص) و سمبل های انسانیت و شرافت است. در عاشورا، نه تنها انسانهای آزاده که همه خلقت آسمان و زمین و فرشتگان و خاک و پرندگان گریه می کنند. تنها بنی امیه و دشمنان اهل بیت از نسل قاتلان آن حضرت همچون وهابیت (#شجره_ملعونه) بر قتل امام حسین(ع) شاد و خوشحالند. (گریه #عاشقانه بر #فراق و محروم شدن از حضور بهترین انسانها)

4-  گریه بر حسین(ع)، گریه #سیاسی هم هست. گریه‌ها در عزای حسین(ع) و فرزندان و یارانش، نوعی #مبارزه و پاسخی به ظلم و ظالمان است. حسین(ع) سمبل ایثار و از جان گذشتگی است، کسی که مال خودش نبود و جانش را برای انسانیت و ارزشهای اسلامی فدا کرد و بهمین دلیل است که با اینکه در 1400 سال پیش شهید شده، اما زنده جاوید است و فراموش نمی شود و گذشت زمان بر داغ او تاثیری ندارد.   کربلا یکی از «شور انگیزترین حماسه های تاریخ بشریت» و سمبل «جنگ برای عقیده» است و عزاداری‌ها، رمز بقاء تشیع و روح حق طلبی است. (گریه #سیاسی)

5-  گریه بر حسین(ع) اعلان #وفاداری به اهداف مقدس یاران امام حسین و پیوند دل و جان با آنهاست. اشک منطق عشق است. دلدادگان حسین(ع) با اشک خود با او بیعت می کنند.✌شیعیان با اشک دیده خویش نوعی اعلام وابسته بودن به گروه حقّ و اعلان جنگ با گروه باطل را بیان می کنند و این قطره های اشک ها عهدی است با قطره های خون شهدای کربلا. (گریه #وفاداری و بیعت)
و دقیقا از همین روست که عزاداران، پس از مراسم روضه و گریه، احساس سبکی و نشاط روحی دارند. ماتم حسین(ع) با هر غم و ماتمی متفاوت است.. اصلا حسین جنس غمش فرق میکند..

 همه اینها سبب شده تا بزرگترین پاداش ها برای گریه بر امام حسین(ع) ذکر شود. امام رضا(ع): «گریه کنندگان باید بر کسى همچون حسین (ع) گریه کنند، زیرا گریستن براى او گناهان بزرگ را فرو مى‏ریزد». (جلاء العیون , علامهء مجلسى , ص ۴۶۲)