وفا به عهدشرط بقاء نعمت است

شخصى غلام پرهیزگارو پارسا یی داشت .زمانی سخت بیمارشد وازبهبود یافتن خودمأيوس گردید.با خداوند عهد بست اگرخوب شدم به شکرانه ی سلامتی خویش همین غلام را آزاد می کنم .خداوند هم او را شفاداد واز بسترحرکت کرد ولی دل ازغلام نمیکند.بالاخره آزادش نکرده. پس از مدتی باز هم بیمارشد ومانند مرتبه ی پیش دربسترافتاد .به غلام گفت : برو طبیب را بیاوتا معالجه ام کند. غلام خارج شد.پس از درنگ مختصری بازگشت وگفت :طبیب می گوید من او را مداوا نمی کنم .زیرا انچه می گوید وفا نمی کند. وبرسرپیمان خود نیست .خواجه از شنیدن این سخن متنبه شد. گفت به طبیب بگو من از عهد شکنی توبه کردم ودیگرخلاف عهد نمی کنم. غلام گفت طبیب هم می گوید تو اگر برسر وفاباشی. ماهم شربت شفا به تو ارزای خواهیم  داشت.

                                                                                 (پندتاریخ28/2)