ستایش خدایی را که من او را می خوانم و او اجابت میکند

هرچند هنگامی که او مرا می خواند کندی و کاهلی میکنم…

ستایش خدایی را که چون از او چیزی درخواست کنم به من عطا میکند 

هر چند هنگامی که او از من قرض میخواهد من بخل می ورزم…

ستایش خدای را که برای هر حاجتی هر گاه او را خواستم ندا خواهم کرد 

و هر وقتی برای راز و نیاز با او خلوت توانم کرد.

 
ای عفو تو شامل گنهکاران
کوی تو پناه بی پناهان
ای مرهم قلب خسته من
ای راز دل شکسته من
برخسته دلان شفای دردی
محروم نکرده ای دردمندی
بنگر ز گنه چه تیره روزم
چون شمع به درگهت بسوزم
 

خداوندا …

وقتی تو را صدا میزنم

چه ظرفیت عظیمی دارم برای مهر ورزیدن

می توانم مهربانتر از فرشته ها باشم …

می توانم همه را و همه چیز را زیباتر ببینم …

آنقدر از تو سرشار می شوم که می توانم همه دنیا را در یک سطر بخوانم

می توانم انقدر بنویسم، که از نوشته هایم جز کلمه ای روشن و نورانی باقی نماند …

الهی

می دانم هر آنچه که باید از جانب تو به من برسد

در بهترین زمان و بهترین مکان نصیبم خواهدشد

خود را و فرجام آنها را به تو می سپارم ….

فروانی نعمت هایت را شاکرم
 

اين متن آرامش خاصي داره بخونيد ولذت ببريد.
خداوندا …
خداوندا تو ميداني که من دلواپس فرداي خود هستم
مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را
مبادا گم کنم اهداف زيبا را
مبادا جا بمانم از قطار موهبتهايت
مرا تنها تو نگذاري
که من تنهاترين تنهام؛ انسانم
خدا گويد :
تو اي زيباتر از خورشيد زيبايم
تو اي والاترين مهمان دنيايم
تو اي انسان !
بدان همواره آغوش من باز است
شروع کن …
يک قدم با تو
تمام گامهاي مانده اش با من

خدایا به چشمانم نجابت
خدایا به زبانم ذکر خودت
خدایا به سخنانم صداقت
خدایا به عشقم پاکی
خدایا به تنم و جانم سلامتی
خدابا به دوستانم سلامتی
خدایا به دشمنانم محبت
خدیا به دلم بخشش
خدایا به کارم برکت
خدایا به افکارم منطق
خدایا به دورنم پذیرش
خدایا به قدم هایم درستی
خدایا به رفتارم کردارم درستی
بار خدايا !

با وجود مهربان و گرمت ،

تار و پود فرسوده‌ي وجودم را از بين ببر ؛

با وجود نوراني خويش ،

پرده پرده‌ي تاريکي‌ام را نابود کن ؛

از تو مي‌خواهم بر‌فراز درياي وجودت ،

افکار شناور مرا به اهتزاز در‌آوري ؛

از تو مي‌خواهم در حجم تاريکي و هجوم غربت هرشب ،

در سردي وجودم ،

مرا حامي باشي …

الهی ضعیفان را پناهی ؛ قاصدان را بر سر راهی ؛ مومنان را گواهی ؛ چه عزیز است آنکس که تو خواهی

الهی هر که ترا شناسد ؛ کار او باریک و هر که ترا نشناسد ؛ راه او تاریک

الهی توانائی ده که در راه نیفتیم و بینائی ده که در چاه نیفتیم

الهی بر عجز خود آگاهم و بر بیچارگی خود گواهم ؛ خواست خواست توست ؛ من چه خواهم .

دلم گرفته خدایا تو دل گشایی کن

من آمدم به امیدت تو هم خدایی کن

به بوی دلکش زلفت که این گره بگشای

دل گرفته ما بین و دلگشایی کن

” خداوندا “

     آرامم کن همان گونه که دریا را

      پس ازهرطوفانی آرام میکنی

   راهنمایم باش که دراین چرخ وفلک

      روزگار بدجورسرگیجه گرفتم

               ایمانم راقوی کن

      که تو را درتنهای ام گم نکنم

                ” خداوندا “

      من فراموش کارم اگر گاهی

       یا لحظه ای فراموشت کردم

       توهیچ وقت فراموشم نکن

                ” خداوندا “

رهایم مکن حتی اگرهمه رهایم کردن

         ” خدایا دوستت دارم “

الهی…

توهدفی، من دنبال توام

تومعبودی، من عبدتوام

توعشقی، من عاشق توام

تو بال باش ، من پرنده ام

تو ارباب باش ،من برده ام

تو ناز باش، من نیاز

خدایا فقط باش، که بی تو می بازم!

پروردگارا….

قرار دلهای بیقرار ما باش… 

فراوانی را در زندگی ما جاری کن…

حضورمان را پر معنا کن…

وجودمان را لبریز از آرامش کن…

قلبهایمان را سرشار از عشق کن…

کلام مان را لبریز از محبت کن…

انسانیت ما را کامل کن..

ایمان ما را زیاد گردان…

ما را بندگان شاکر قرار ده

نه شاکی…

سد مشکلات را شکسته… 

محبت ها را فزونی ده…

دلهای ما را پاک کن…

از آلودگی ها…

 خـــــدایا ..

مـــن عشق به تو را از تو میخواهم وعشق به عاشقانت را وعشق را به هر راهی که

مرا به تو نزدیک کند.

 خـــــدایا …

مرا راهی ده که فقط به درخانه تومنتهی شود ودستی که فقط در خانه تورا بکوبد .

 خـــــدایا … 

مـــرا را چشــمی ده که فقط گریان تــــو باشد و ســـینه ای که فقط ســوزان تــــو .

به مـــن نگاهی ده که جــز روی تــــو روی کســـی را نبینم . و گوشی بده که جــز

صدای توصدایی نشنوم خودت را معشوقترین من قراربده ومراعاشقترین خویش .

 خـــــدایا … 

چشـم جویبارعشـق مرا به تماشای دریایت روشـنی بده , مبادا دل من اسـیر کـوی

دیگری شــود و پیشانی محبت من بر خاک دیگری بســاید .

 خـــــدایا …

مرغ دلـــم که در دام توســت مبادا که یـاد آشـــیان دیگــری کند .

- ‪   گفتم گرفتارم خدا         گفتی که آزادت کنم

گفتم گنه کارم خدا        گفتی که عفوت میکنم

گفتم خطا کارم خدا       گفتی که می بخشم خطا

گفتم جفا کارم خدا        گفتی وفایت میدهم

گفتم صدایت میکنم       گفتی جوابت می دهم

گفتم ز پا افتاده ام         گفتی بلندت میکنم

گفتم نظر بر من نما       گفتی نگاهت می کنم

گفتم بهشتم می بری؟    گفتی ضمانت می کنم

گفتم که ادعونی بگم       گفتی اجابت می کنم

گفتم که من شرمنده ام    گفتی که پاکت می کنم

گفتم که یارم می شوی    گفتی رفاقت میکنم

گفتم ندارم توشه ای       گفتی عطایت میکنم

گفتم دردمندم خدا           گفتی مداوایت کنم

گفتم پناهی نی مرا       گفتی پناهت می دهم

‍ پروردگارم

قاضی تویی!

 کمک کن هیچ‌وقت قضاوت نکنیم..

 خوب یاد گرفته‌ایم ورانداز کردن همدیگر را..

یک خط‌کش این دستمان!

یک ترازو آن دستمان!

اندازه می‌گیریم و وزن می‌کنیم؛

آدم‌ها را..

رفتارشان را..

انتخاب‌هایشان را..

تصمیم‌هایشان را..

حتی قضا و قدرشان را..

 به رفیقمان یک تکه سنگینی می‌اندازیم؛

بعد می‌گوییم؛

خیر و صلاحت را می‌خواهم!

غافل از اینکه چه بلایی سر او می‌آوریم..

 در جمع هر کسی را یک‌جور مورد بررسی قرار می‌دهیم؛

آن یکی را به ازدواج نکردنش..

آن یکی را به نوع رابطه‌اش..

آن یکی را…

می‌رویم به صفحه یکی و نوشته‌اش را می‌خوانیم و می‌نشینیم قضاوت می‌کنیم..

یکی هم نیست گوشمان را بگیرد که

«آهای!

چندبار جای او بوده‌ای

که حالا این‌طور نظر میدی..»

 حواسمان نیست که چه راحت با حرفی که در هوا رها می‌کنیم..

چگونه یک‌نفر را به هم می‌ریزیم؟

چندنفر را به جان هم می‌اندازیم؟

چه سرخوردگی یا دلخوری را به جا می‌گذاریم؟

چقدر زخم می‌زنیم؟

 حواسمان نیست که ما می‌گوییم و رها می‌کنیم و رد می‌شویم

اما یکی ممکن است گیر کند؛

بین کلمه‌های ما..

بین قضاوت‌های ما..

بین برداشت‌های ما..

 دلی که می‌شکنیم ارزان نیست

ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺯﯾﺒﺎی ﺩﮐﺘﺮ ﭼﻤﺮﺍﻥ 

ﺧﺪﺍﯾﺎ … 

ﺍﺯ ﺑﺪ کردن ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﺖ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ،ﺍﻣﺎ ﺷﮑﺎﯾﺘﻢ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ،

ﻣﻦ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ،

ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺪﯼ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﯼ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﺖ، ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ..

ﮔﺎﻫﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ،

ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺩﯼ ﺗﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺧﻮﺩﺕ،

                       با تو تنهایی معنا ندارد..

ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ!

ای کریمی که بخشندة عطایی،

و ای حکیمی که پوشنده خطایی،

و ای صمدی که از ادراک ما جدایی،

و ای احدی که در ذات و صفات بی همتایی،

و ای قادری که خدایی را سزایی،

و ای خالقی که گمراهان را راهنمایی؛

جان ما را صفای خود ده، و دل ما را هوای خود ده،

 و چشم ما را ضیای خود ده،

و ما را از فضل و کرم خود آن ده، که آن به.

 الهی!

بساز کار من  و منگر به کردار من،

دلی ده که طاعت افزون کند،

طاعتی ده که به بهشت رهنمون کند،

علمی ده که در او آتش هوا نبود،

عملی ده که درو زرق و ریا نبود،

دیده ای ده که عزّ ربوبیت تو بیند.

نفسی ده که حلقه ی بندگی تو گوش کند،

تو شفا ساز که ازین معلولان شفایی نیاید،

تو گشادی ده که ازین مغلولان کاری نگشاید،

به اصلاح آر که نیک بی سامانیم،

 جمع دار که بس پریشانیم.

دعايی زیبا از بابا طاهر :

ابرها به اسمان تكيه ميكنند، درختان به زمين و انسانها به مهربانی يكديگر………

گاهی دلگرمی يك دوست چنان معجزه ميكند كه انگار خدا در زمين كنار توست.

جاودان باد سايه دوستانيكه شادی را علتند نه شريك،

و غم را شريكند نه دليل..

پروردگارا …

اگر در این دنیا کسی هست ،

که طاقت دیدن سعادت مرا ندارد ،

چنان به او سعادت بده …

که سعادت مرا از یاد ببرد … !

خداوندا…

همان گونه که چشم هایمان را از خواب بیدار کردی…

قلب های ما را از غفلت بیدار کن…

و همان گونه که جهان را به نور صبح منور گرداندی…

زندگی مان را به نور هدایت منور بگردان…

  خداوندا…

بنویس برای ما پاک شدن گناهان و پوشش عیوب و نرمی قلوب و بر طرف شدن غم ها و آسان شدن کارها را…

  خداوندا…

صبح مان و روزمان را سرشار از خیر و بخشش و مغفرت و توفیق و استواری و استقامت بر صراط بندگی‌ات قرار بده…

آمین یا رب العالمین…

خدای من..ای که بزرگی فقط شایسته توست…یا الرحم الراحمین….ای که.

خواندمت پاسخم  گفتی

ازتو خواستم عطایم کردی

به سوی تو آمدم آعوش محبتت را گشودی

به توتکیه کردم نجاتم دادی

به تو پناه آوردم کفایت کردی

خدایا!..ای خدای مهربان