الهی!

بساز کار من  و منگر به کردار من،

دلی ده که طاعت افزون کند،

طاعتی ده که به بهشت رهنمون کند،

علمی ده که در او آتش هوا نبود،

عملی ده که درو زرق و ریا نبود،

دیده ای ده که عزّ ربوبیت تو بیند.

نفسی ده که حلقه ی بندگی تو گوش کند،

تو شفا ساز که ازین معلولان شفایی نیاید،

تو گشادی ده که ازین مغلولان کاری نگشاید،

به اصلاح آر که نیک بی سامانیم،

 جمع دار که بس پریشانیم.