در کتب لغت، در معنای غضب آمده: «جوشش و غلیان خون قلب برای انتقام است». برخی معتقدند غضب به حالتی نفسانی اطلاق می شود که انسان اراده انتقام و مجازات دارد، و وقتی خشم انسان برانگیخته می شود، و انسان به هیجان می آید، می خواهد به طرف مقابل ضرر برساند.
و از لحاظ روان شناسی، کیفیتی نفسانی است که از حس صیانت ذات ریشه می گیرد و می گویند حالت تعرض موجود زنده است، برای مقابله و معاوضه با عواملی که منافع و مصالح او را تهدید می کند.
البته غضب درجات و اقسامی دارد که برخی پسندیده و برخی مورد ذم و نکوهش واقع شده است.
به گفته حضرت مسیح(ع) ریشه خشم نکوهیده، خود بینی و گردن فرازی و حقیر شمردن مردم است.