پیامبرخدا (ص) فرمود:

چون روز رستاخیز فرا رسد فاطمه(س) گوید:به بهشت  در نیایم تا اینکه بدانم پس ازمن بافرزندم چه کردند. به او گفته شود: به میانه محشربنگر واو بنگرد وحسین (ع) را ایستاده وبی سربیند وناله ای سردهد واز ناله ی او ناله کنم واز ناله ی ما فرشتگان نیز ناله وشیون سردهند و در این هنگام خدای گرامی وبزرگ خشم گیرد وآتشی را که به آن “هبهب” گویند وهزار سال شعله ور شده تا سیاه گشته است وهرگز آسودگی به آن راه نیافته واندوه از آن بیرون نیامده است امرفرماید که قاتلان حسین (ع) را درربای وبرچین هرچند حاملان قرآن باشند، پس آنان را برچیند وچون درکام خویش گیرد بخروشدوآنان نیزبخروشند،شیون سردهدوآنان نیز شیون کنند، بغرّد وآنان نیزبغرّند، پس قاتلان با زبانی فصیح  وگویا گویند:پروردگارا ! چرا پیش از بت پرستان ما را به آتش سوزاندی؟ از سوی خدای فرازمند پاسخ آید:همانا آن کس که می داند، همانندکسی که نمی داند نیست (شماآگاهانه  دست به گناه آلودید)

ثواب الاعمال وعقاب الاعمال شیخ صدوق (ره)