سید رضی(جامع نهج البلاغه) بعداز مرگ مادرش گفت:

بعدازاین باکدام دستها بلاها را ردکنم؟

  دست «مادر» که بالا میرود بلا ها رد میشود.

عارف وارسته مرحوم آیت الله کوهستانی (قدس سره) :

من حرف بیهوده زدن را کمتر از غذای حرام نمی دانم .

این جمله بر سر در مدرسه علمیه کوهستان،واقع در روستای

کوهستان از توابع بهشهر ، نصب شده است.

بر قله پارسایی.ص 423

#حرف_لغو

آیت الله بهجت (ره)

روايت عجيب و غريبى از حضرت رسول-صلى الله عليه و آله و سلم- نقل كرده‌اند كه:

“ألا أخبركم (أنبؤكم) بدائكم من دوائكم؟ داؤكم الذنوب، و دوائكم الاستغفار”

آيا درد و درمان شما را به شما خبر ندهم؟ درد شما گناهان، و دوا و درمانتان استغفار است. بنده اين حديث را در جوامع روايى نديده‌ ام.

يعنى: سرت درد مى‌ كند، “دوائكم الاستغفار"؛ پايت درد مى‌ گيرد، دواى آن استغفار است؛ گوش و دندان درد مى‌ كند، “دوآئكم الاستغفار” و… يعنى يك نسخه براى درمان همه‌ ى دردها!

1. بحارالانوار، ج 90، ص 282

در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص344.

شیخ رجبعلی خیاط ره:

بطری وقتی پر است و می‌خواهی خالی اش کنی، خمش می‌کنی.

هر چه خم شود خالی تر می‌شود، اگر کاملا رو به زمین گرفته شود، سریع تر خالی می‌شود.

دل آدم هم همین طور است، گاهی وقت‌ها پر می‌شود از غم، از غصه،

قرآن می‌گوید:

هر گاه دلت پر شد از غم و غصه ها ؛ خم شو و به خاک بیفت.

وَكُن مِّنَ السَّاجِدِین.

سجده کن؛ ذکر خدا بگو ; این موجب می‌شود تو خالی شوی تخلیه شوی، سبک شوی؛

این نسخه‌ای است که خداوند برای پیامبرش پیچیده است:

وَلَقَدْ نَعْلَمُ.

ما قطعا می‌دانیم اطلاع داریم، دلت می‌گیرد؛

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ و َكُن مِّنَ السَّاجِدِینَ

سر به سجده بگذار و خدا را

تسبیح کن.

سوره ی حجر، آیه98

“شیخ بهایی “

همه روز روزه بودن

،‌ همه شب نماز کردن

همه ساله حج نمودن

، سفر حجاز کردن

ز مدینه تا به کعبه،

سر و پا برهنه رفتن

دو لب از برای لبیک

، به وظـیفه باز کردن

به مساجد و معابر

، همه اعتکاف جستن

ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

شب جمعه‌ها نخفتن،‌

به خدای راز گفتن

ز وجود بی نیازش،

طلب نیاز کردن

به خدا که هیچ کس را،

ثمر آنقدر نباشد

که به روی ناامیدی در بسته باز کردن

***

لقمان به فرزندش چنين مي گفت：

پسرم!دنيا درياي عميقي است،گروه بسياري در ان غرق شده اند،کشتي تو در اين دريا بايد تقوي الهي باشد،زاد و توشه ات ايمان،بادبان اين کشتي توکل،ناخداي ان عقل ،و راهنماي ان علم و سکان ان صبر باشد،اگراز اين دريا رهايي يابي به برکت رحمت خداست ،و اگر هلاک شدي به خاطر گناهان توست.

✳ حضرت صاحب ( عج ) از ما می خواهد که اعتکاف و توسل و دعایمان برای خصوص فرج و ظهور آن حضرت واقع شود ، ولی ما به او خطاب می کنیم :

« عالم ز دست رفت ، تو پا در رکاب کن . »

و یا این که می گوییم :

« ای یوسف زهرا ، بیا .»

غافل از این که او هم از خدا می خواهد که بیاید . مگر

آ مدن او به دست اوست که از او می خواهیم از زندان بیرون بیاید ؟

بلکه همه باید از خدا بخواهیم تا اذن دهد او ظهور نماید .

خود او هم منتظر امر خدا و الهامات خداست ، تا ظهور کند و از غریبی و درماندگی نجات یابد ، زیرا گرفتاری او ، گرفتاری همه ی بشر و نجات او ، نجات همه و فرج برای همه است .

منبع : جناب عشق ، مجموعه سلوک ابرار 1 . رهنمودهای

آ یت الله بهجت (ره) .

انسان باید در گدایی از خدا سماجت کند

 هیچ دعایی را کوچک نشمارید ، شاید استجابت در همان دعا باشد . هر کس بعد از نماز، یک دعا پیش خدا محل دارد که حاجت بگیرد ، آن وقت بلند می شود و می رود. تا نماز را خواندی بلند نشو و نرو ، تعقیبات بخوان ، دعا بخوان . همانطور که بادبادک بدون دنباله بالا نمی رود، نماز هم بدون تعقیبات بالا نمی رود . بعد از نماز حتما تعقیبات بخوان. بنشین در خانه خدا و گدایی کن و حاجت بخواه . شاید همین امشب دعایت گرفت .انسان باید در گدایی از خدا سماجت کند . خود خدا می فرماید : شما بخوانید مرا، من مستجاب می کنم دعایتان را .

 آیت الله مجتهدی تهرانی رحمة الله علیه

آیت الله فاطمی نیا :

اعمال وعبادات ما همگی نور دارد، باید اثر و نور این ها را با مراقبه و محافظت نگه داریم وازدست ندهیم.

 ما متاسفانه غالبا ولخرج هستیم؛ ولخرج نور‼

  اگر از عبادتی نوری کسب کنیم ، آن را حفظ نمیکنیم. فورا بارفتارمان آن را خرج میکنیم وازبین میبریم

نماز شب میخوانیم بعد غیبت میکنیم و نور نمازشب ازبین میرود، یک نورانیت هم اگر شب به ما بدهند، صبح خرجش میکنیم

یک دعا میخوانیم، با جواب تلخی که مثلا به مادرمان میدهیم، از بین میبریم!

 خلاصه هرعمل خیری نور دارد، اگر نور ها را حفظ کنیم، به تدریج این نورها جمع شده و قوی میشود و دارای آثار عالیه میگردد

میرزا_اسماعیل_دولابی

هر وقت که دیدی دارد غم وناراحتی درونت انباشته می شود،با خدا صحبت کن.

هر وقت دیدی کدر شده ای ،هر دعا وذکری که از پدر ومادرت یاد گرفته ای،همان را با لبت تذکر بده.

چرا لبت را روی هم بگذاری تا درونت دم کند وخسته ات کند؟

خدا دوست ندارد  که دوستان ونزدیکانش غمناک باشند.

او می خواهد آنها مسرور باشند،با بودن خودش،خدا غیور است.

امیدوارم همین که گردی پیدا می شود یک سبحان الله

بگویید ،آن گرد کنار می رود.

هر جا هم فیضی ونعمتی به شما رسید،

الحمدلله،

چون شکرش را به جا آورده ای،گرد نمی گیرد.

هر وقت خطایی خطور کرد وخواست کدرت کند،

استغفرلله. این سه ذکر را که بلدید ،هر وقت دیدی غم دارد تو را می گیرد با او صحبت کن.

چارلز دیکنز

چارلز دیکنز نویسنده انگلیسی می نویسد: «اگر منظور امام حسین علیه السلام جنگ در راه خواسته های دنیایی بود، من نمی فهمم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند؟ پس عقل چنین حکم می کند که او فقط برای اسلام، فداکاری خویش را انجام داد».

اِدوارد بِراون

اِدوارد بِراون مستشرق معروف انگلیسی می گوید: «آیا قلبی پیدا می شود که وقتی درباره کربلا سخن می شنود، آغشته به اندوه نگردد؟ حتی غیر مسلمانان نیز نمی توانند پاکی روحی را که در این جنگ تحت لوای اسلام انجام گرفت انکار کنند».

توماس ماساریک

توماس ماساریک می گوید: «گرچه کشیشان ما هم از ذکر مصایب حضرت مسیح مردم را متأثر می سازند، ولی آن شور و هیجانی که در پیروان حسین علیه السلام یافت می شود، در پیروان مسیح یافت نخواهد شد و گویا سبب این باشد که مصایب مسیح در برابر مصایب حسین علیه السلام مانند پر کاهی است در مقابل کوهی عظیم».

 ماهاتما گاندی

ماهاتما گاندی، رهبر بزرگ انقلاب هندوستان، می گوید: «من برای هند چیز تازه ای نیاوردم؛ فقط نتیجه ای را که از مطالعات و تحقیق هایم درباره تاریخ زندگی قهرمانان کربلا به دست آورده بودم، ارمغان ملت هند کردم. اگر بخواهیم هند را نجات دهیم واجب است همان راهی را بپیماییم که حسین بن علی علیه السلام پیمود».

گیبون

گیبون، مورخ معروف انگلیسی، می گوید: «با آن که مدتّی از واقعه کربلا گذشته و ما هم با صاحب واقعه هم وطن نیستیم، مع ذلک مشقّات و مشکلاتی که حضرت حسین علیه السلام تحمّل نمود، احساسات سنگ دل ترین خواننده را بر می انگیزد، چندان که نوعی عطوفت و مهربانی نسبت به آن حضرت در خود می یابد».

 آنطون بار

آنطون بارا می نویسد: «اگر حسین از آنِ ما بود، در هر سرزمینی برای او بیرقی برمی افراشتیم و در هر روستایی برای او منبری برپا می کردیم و مردم را با نام حسین به مسیحیّت فرا می خواندیم».

 مُسیوهاربین آلمانی می گوید: «اگر در کلمات و گفتار حسین علیه السلام درست دقت شود معلوم خواهد شد که هدف و آرمان حسین علیه السلام جلوگیری از ستم بود و این همه قوّت قلب و از خودگذشتگی را در راه مقصود عالی خویش خرج کرده است. حتی در آخرین دقایق زندگی طفل شیرخوار خود را قربانی حقّ و حقیقت نمود و با این عمل اندیشه فلاسفه و بزرگان عالم را متحیّر کرد …..

افرادی که طالب راه خدا هستند،

  لازم و حتم است که خود را به صفات خدا درآورند و این معنی بدون تحصیل محبت خداوند محال است؛

  یعنی اگر کسی در تمام عمر به کارهای خیر مشغول باشد و از بدی ها اجتناب کند، ولی محبت خدا را در دل نپروریده باشد، جان او از صفا و وفا کاملاً تهی بوده ومانند قبری است که روی آن را با نقش و نگار زینت نمود باشند.

  رساله مودت ص ۳۸

 علامه محمدحسین حسینی طهرانی

آیت الله بهاءالدینی :

اگر زنان چادری میخواستند نشانشان میدادم عرقی که در فصل گرما به خاطر حفظ حجاب می ریزند , دانه دانه اش خورشید است . شما خورشید خدا هستید .

و ایشان این روایت را از ثواب الاعمال نقل می کردند عرقی که زن زیر چادر میریزد سه جا برای او نور می شود :

- در درون قبر

- در برزخ

- در قیامت

 و اگر زنان بی حجاب از من میخواستند همین الان نشانشان میدادم که این موی سر که به نامحرم نشان می دهند آتش است . آنها در آرایش زیبایی نیستند بلکه در آرایش آتش هستند .

ﺍﺯ بزرگی ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺁﺭﺍﻣﯽ؟ گفت ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﻨﺞ ﺍﺻﻞ ﺑﻨﺎ ﮐﺮﺩﻡ:

۱. ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺭﺯﻕ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﺩ، ﭘﺲ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺪﻡ!  ۲. ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ، ﭘﺲ ﺣﯿﺎ ﮐﺮﺩﻡ! ۳. ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ، ﭘﺲ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ! ۴. ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮐﺎﺭﻡ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﻣﻬﯿﺎ ﺷﺪﻡ!

 ۵. ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ﮔﻢ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻦ ﺑﺎﺯﻣﯽﮔﺮﺩﺩ، ﭘﺲ ﺑﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻓﺰﻭﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺪﯼ ﮐﻢ ﮐﺮﺩﻡ! ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﯾﻦ 5 ﺍﺻﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﻣﯽﮐﻨﻢ.

شیخ رجبعلی خیاط

يك نفر سرش ضربه مي خورد و مي شكند ، او را نزد شيخ مي برند تا ببينند چه كار كرده است كه به اين روز افتاده است .

شيخ پس از توجه مي فرمايد :

در كارخانه بچه اي را اذيت كرده اي ، و اگر از او رضايت نگيري ،قضيه دنباله دارد آن مرد تاييد مي كند و مي گويد :

پسر صاحب كارخانه ايراد نا مربوطي گرفته بود كه به او گفتم :مگر فضولي ؟!

شب هم كه براي گرفتن دستمزد رفته بود دلخور شدم و پسرك را به گريه انداختم .

شيخ فرمود :

بي خود براي شما گرفتاري پيش نمي آيد.

بزرگی را گفتند راز همیشه شاد بودنت چیست؟!!

گفت:

دل بر انچه نمی ماند نمی بندم؛

فردا یک راز است نگرانش نیستم؛

دیروز یک خاطره بود حسرتش را نمیخورم؛

و امروز یک هدیه است قدرش را میدانم؛

از فشار زندگی نمیترسم چون میدانم که فشار توده زغال سنگ را به الماس تبدیل میکند…

میدانم خدای دیروز و امروز خدای فردا هم هست…

ما اولین بار است که بندگی میکنیم ولی او قرنهاست که خدایی میکند…

پس به او اعتماد دارم…

برای داشتن اینچنین خدایی همیشه شادم…

  مرحوم آیت‌ا… بهجت،عالم و فقیه بزرگوار :

«یکی از چاره‌ جویی‌های شرعی برای استجابت دعا و برآورده شدن حاجت خود، این است که شخصی که حاجت یا گرفتاری دارد، دعا کند و از خدا بخواهد که تمام گرفتاری‌های مشابه گرفتاری او را از تمام مؤمنین و مؤمناتی که گرفتارند، برطرف کند یا هر حاجتی نظیر حاجت او دارند، بر آورده شود، زیرا در این صورت مَلَک برای خود انسان دعا می‌کند و دعای مَلَک مستجاب می‌شود. این گونه دعا کردن در حقیقت دعای به خود کردن است.»

آیت الله مجتهدی تهرانی(ره):

  در قم ما شبهای جمعه در درس اخلاق حاج آقا حسین فاطمی(ره) شرکت می کردیم و ایشان این شعر را زیاد می خواندند که :

 صمت و جوع و سهر و عزلت و ذکر به دوام

  نا تمامان جهان را کند این پنج تمام

 《 صمت》 یعنی سکوت، شما اگر وارد مجلسی شدید که یک عده این طرف حرف می زنند، یک عده آن طرف، یک عده غیبت می کردند، یک عده بد گویی آن دسته را می کردند و آن دسته بدگویی  این دسته را ، شما باید از آن مجلس خارج شوید. 

 اگر سخنان آنها غیبت هم نیست نباید خودت را وارد حرف های بیهوده آنها کنی. به درس و مطالعه بپرداز!

 《جوع》 یعنی گرسنگی و ضد پرخوری است.

یعنی با شکم پر نمی شود درس خواند و شب ها بیدار شد و نماز شب خواند. غذاری سبک بخورید. 

 《سهر》 یعنی بیدار شدن قبل از اذان صبح، طلبه باید سحر بیدار شود، طلبه ای که تا تیغ آفتاب بخوابد به درد طلبگی نمی خورد.

 《عزلت》 یعنی کناره گیری از مردم. البته کناره گیری از مردم بد ، نه مردم خوب!

با مردم خوب دوست باشید. در روایات هم آمده است که :

جلس الصالح خیر من الوحده

《دوست صالح و نیکوکار بهتر از تنهایی است》

درسخن_بزرگان

حکایتی زیبا و پند آموز از حضرت سعدی

بازرگاني را ديدم صد و پنجاه شتر بار داشت و چهل بنده و خدمتكار. شبي در جزيره كيش مرا به حجره خويش درآورد و همه شب نياراميد از سخنهاي پريشان گفتن، كه فلان انبارم به تركستان است و فلان بضاعت به هندوستان و اين كاغذ قباله فلان زمين است و فلان چيز را، فلان ضمين. گاه گفتي كه خاطر اسكندريه دارم كه هوايش خوش است و گاه گفتي نه كه درياي مغرب مشوش است. سعديا سفر ديگردر پيش است، اگر آن كرده شود؛ بقيت عمر خود به گوشه اي بنشينم و ترك تجارت كنم. گفتم: آن كدام سفر است. گفت: گوگرد پارسي خواهم بردن به چين كه شنيده ام قيمتي عظيم دارد و از آنجاكاسه چيني به روم آرم و ديباي رومي به هندو پولاد هندي به حلب و آبگينه حلبي به يمن و برد يماني به پارس و از آن پس ترك تجارت كنم و به دكاني بنشينم، انصاف از اين ماليخوليا فرو خواند كه بيش طاقت گفتنش نماند. گفت: اي سعدي تو نيز سخني بگوي از آنها كه ديده اي و شنيده اي. گفتم:آن شنيدستي كه در اقصاي غوربارسالاري درافتاد از ستور،گفت:

چشم تنگ دنيادوست رايا قناعت

 پر كند يا خاك گور

 #گلستان_سعدی

مرحوم شیخ رجبعلی #خیاط :

تمام نور معنوی و فیوضاتی که انسان از عبادات و زیارات کسب می کند ،

با نیشی که به وسیلهٔ زبان به دیگران می زند ، نابود می شود.