لقمان به فرزندش چنين مي گفت：

پسرم!دنيا درياي عميقي است،گروه بسياري در ان غرق شده اند،کشتي تو در اين دريا بايد تقوي الهي باشد،زاد و توشه ات ايمان،بادبان اين کشتي توکل،ناخداي ان عقل ،و راهنماي ان علم و سکان ان صبر باشد،اگراز اين دريا رهايي يابي به برکت رحمت خداست ،و اگر هلاک شدي به خاطر گناهان توست.