تمثیل دنیا به دریا

لقمان حکیم می‏فرماید:
بنی انّ الدنیا بحر عمیق قد غرق فیها الاکثرون
فرزندم: همانا دنیا دریای عمیقی است که بیشتر مردم در آن غرق شدند.
اندکی در لفظ «بحر عمیق» تفکر کن. همین قدر بدان، دریا نهنگ دارد، ماهی دارد، جانورهای عجیبه‏ی آن بسیار، مهالک غریبه‏ی آن بی‏شمار، جزایر هولناکش زهره‏ی شیران را آب و کوه‏های سهمناکش چه بسیار مردمان را نایاب کرده است. اصل و میدان این دریا از ظلمات جهل ریشه
می‏گیرد.
امواج آمال و آرزوهای دنیا بسی کِشته‏های عمر را بر باد داده، جبال هموم و غموش بسا پشته‏ها از کشته‏ها نهاده، مارهای معاصی مهلکه‏ی آن چه بسیار اشخاص را به ستم خود هلاک کرده، نهنگ‏های اوصاف مذمومه‏ی آن دریا چه کسان را فرو برده، آب تلخ و شور محبت آن چه مردمان را کور و چه دیدگان را بی‏نور ساخته است. هرکه در این دریا غرق شد، در گریبان نار جحیم سر برون خواهد آورد و در عذاب، جاودان خواهد ماند.28
دنیا گرایی علاقه‏های منفی بسیاری را در انسان پدید می‏آورد که با آن علاقه‏های کاذب نمی‏توان حق و حقیقت را به درستی شناخت.