بگذاروبگذرکه بایدگذاشت وگذشت مرگ در یک قدمی است “هر لحظه ممکن است از دنیا کوچ کنی،وبه آخرت در آیی.توشکار مرگی هستی که فرار کننده آن نجاتی ندارد،وهرکه رابجوید.به آن می رسد وسرانجام او را می گیرد” فرزندم!دنیا جایی است که باید از آن رخت بربندی وکوچ کنی وآخرت جایی است که باید برای زاد وتوشه برداری. دنیامحل گذراست وآخرت سرای قرار. مگر بنانبوده که هر آنکه ساکن زمین است فانی باشد؟و مگر بنا نبوده که بهترین زادها تقوی باشد و برترین توشه ها پارسایی ؟پس به زندگی غیر از این که منگر که چه بخواهی و چه نخواهی ،مرگ فرا می رسد و تورا در آغوش خود تنگ می گیرد ،حتی اگر هممه عمر از آن گریزان باشی و روی گردانی درست مانند سیلی که از صیاد فراری است اما در دام او اسیر است و هیچ راه گریزی ندارد هر زمانی که باشد و هر کجا باشی وقتش که برسد مرگ تو را به چنگ می آورد خواه در برجهای استوار باشی و چه در خانه ای محقر، فرار بی فایده است . مرگ از آنچه گمانش را می بری به تو نزدیک تر است ،فرزندم به راستی تو میمیری و همگان نیز می میرند . برگرفته نامه سی ویکم نهج البلاغه