بارک الله…بارک الله…

پیرمرد نجار اصفهانی برای ساخت تابوت جهت شهدا به معراج شهدای اهواز آمده بود.

هر روز شهید می آوردند ….                  

    پیرمرد ، دست تنها بود اما سخت کار میکرد و

 کمتر وقتی برای استراحت داشت .        

روزی از روزها همین که داشت از لابلای پیکر

مطهر شهدا عبور میکرد،    شهیدی نظرش را جلب کرد ؛کمی بالای سر شهید نشست

رو به شهید کرد و با همان لهجه ی شیرین اصفهانی گفت :         

      بارک الله  ، بارک الله

 و بلند شد و به کارش ادامه داد .  یک نفر که شاهد این قضیه بود ، سراغ پیرمرد رفت

 و جویا شد.  پیرمرد نجار تمایلی به صحبت کردن نداشت.همان یک نفر ، سماجت کرد

تا ببیند قضیه ی بارک الله  گفتنهای پیرمرد چه بوده است. پیرمرد با همان آرامش خود،

با همان زبان شیرین اصفهانی گفت : چیزی نشده، اون پسرم بود ….!!!

ما سینه زدیم بی صدا باریدند

از هرچه که دم زدیم آنها دیدند

ما مدعیان صف اول بودیم

از آخر مجلس شهدا را چیدند