#آیا_می_دانستید  
 
در دوره قاجاریه، رجال دولتی زمانی که لازم بود، در مجالس رسمی شرکت کنند، لباسی زربفت بر تن می کردند و شالی به کمر می بستند و کلاهی بسیار بلند بر سر می نهادند، که در زمان ناصرالدین شاه این کلاه بلند به کلاهی کوتاه تبدیل شد.

البته تنها وزرا و مقامات دولتی نبودند که از این نحوه پوشش استفاده می کردند، بلکه مردم عادی نیز، وقتی قرار بود در مجالس جشن و سرور یا سوگواری حاضر شوند، آنها نیز مجبور به رعایت این پوشش بودند و معمولا شال و کلاهی، براساس وضعیت مالی که داشتند، بر تن می کردند.

اصطلاح “شال و کلاه کردن ” به معنای آماده عزیمت شدن به جای است، و معمولا در قالب شوخی و مزاح به شخصی که قصد ترک محلی را دارد، گفته می شود، از همین نحوه پوشش مردان در زمان قاجاریه ریشه گرفته است.