حضرت ملّا احمد نراقی در کتاب معراج السعادة آورده اند:

  اخلاص آن است که عمل از جمیع شوائب و اغراض خالی باشد و از جهت محض تقرّب به خدا باشد.

  بالاترین مرتبهٔ اخلاص آن است که در عمل ، قصد عوض اصلا نداشته باشد ، نه در دنیا نه در آخرت.

  و صاحب آن ، همیشه چشم از اجر در دو عالم پوشیده و نظر او به محض رضای حق مقصور است و بجز او مطلوبی ندارد.

  و این مرتبه ، اخلاص صد یقین است و نمی رسد به آن ، مگر کسانی که مستغرق لجه بحر عظمت الهی گشته ، واله و حیران محبّت او باشند.