به دنیا اعتمادی نیست:

“مبادا دلبستگی فراوان دنیا پرستان وتهاجم حریصانه آنان به دنیا ،تو را مغرور کند،چرا که خداوند تو رااز حالات دنیاآگاه کرده ودنیا نیز از وضع خود تو را خبر داده واز زشتی های روزگار پرده بر داشته است”

جان پدر!به این دنیای پر زرق وبرق امید نبندکه به آن اعتمادی نیست.زندگی این دنیا چونان بارانی است که امروز هست وزمین راسیراب می کند وبرگ درختان را می رویاند وفردا که نیست ،زمین را خشکی می گیردودرختان رابی برگی.به این دنیای پر زرق وبرق امید نبندکه به ان اعتمادی نیست.زندگی این دنیا همان است که خداوندگار در هر خزان زوالش را به رخت کشانده وخود این زندگی نیز باپوساندن استخوان عزیزان ودرخاک کشاندن نزدیکانت بی ثباتش را به تو نشان داده است .

قبول!زرق وبرق دنیا فریبنده است!ورنگ ولعابش دل ربا!امابه کافی است کمی  در این همه.دقیق شویتا نیک بدانی که پشت لبخندهای ظاهری دنیا جز اشک وپشت قهقهاهای سطحی اشهیچ چیز جز گریه نیست .گیرم همه ادم مجذوب زینت دنیا شوندوهمه عالم دل بدهند وبه  دل ربایی هایی این جهان .تو اما یادت باشد که حقیقت این دنیاچیست؟

تواما یادت باشدکه نه زرق وبرقش ماندنی است ورنگ لعابش دائمی.تواما یادت باشد مرگ وقبر ولحدوقیامت را که به چشم برهم زدنی پایان می دهداین خواب خوش خرگوشی را.تواما به دنیا اعتماد نکن.

“بازخوانی بند دهم از نامه سی ویکم نهج البلاغه”

بگذاروبگذرکه بایدگذاشت وگذشت مرگ در یک قدمی است “هر لحظه ممکن است از دنیا کوچ کنی،وبه آخرت در آیی.توشکار مرگی هستی که فرار کننده آن نجاتی ندارد،وهرکه رابجوید.به آن می رسد وسرانجام او را می گیرد” فرزندم!دنیا جایی است که باید از آن رخت بربندی وکوچ کنی وآخرت جایی است که باید برای زاد وتوشه برداری. دنیامحل گذراست وآخرت سرای قرار. مگر بنانبوده که هر آنکه ساکن زمین است فانی باشد؟و مگر بنا نبوده که بهترین زادها تقوی باشد و برترین توشه ها پارسایی ؟پس به زندگی غیر از این که منگر که چه بخواهی و چه نخواهی ،مرگ فرا می رسد و تورا در آغوش خود تنگ می گیرد ،حتی اگر هممه عمر از آن گریزان باشی و روی گردانی درست مانند سیلی که از صیاد فراری است اما در دام او اسیر است و هیچ راه گریزی ندارد هر زمانی که باشد و هر کجا باشی وقتش که برسد مرگ تو را به چنگ می آورد خواه در برجهای استوار باشی و چه در خانه ای محقر، فرار بی فایده است . مرگ از آنچه گمانش را می بری به تو نزدیک تر است ،فرزندم به راستی تو میمیری و همگان نیز می میرند . برگرفته نامه سی ویکم نهج البلاغه

السلام علیک یا اباعبدالله:وعلی والارواح التی حلت بفنائک .علیک منی سلام الله ابدا مابقیت وبقی الیل والنهار.ولاجعله الله اخرالعهد منی لزیارتکم .السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین .وعلی اولادالحسین وعلی اصحاب الحسین .وعلی العباس اخ الحسین.

دوباره مرغ روحم هوای کربلا کرد……………دل شکسته ام  را اسیرمبتلا کن

زسرگذشته اشکم.برلب رسیده جانم……………..که هرچه کرده بامن.فراق کربلا کرد

میون همه دلها.امون از دل زینب.غم کوچه وسیلی.غم صورت نیلی.غم قدکمونی.غم یاس خزونی.

شده قاتل زینب.

امام حسین (ع)در میان شیعیان.مسلمانان وحتی دیگر جوامع .بیشتر باحادثه عاشورا-که درخشان ترین بخش زندگی ایشان است-شناخته شده است. حوادث جان سوزآخرین لحظات زندگی افتخارآمیزسرورشهیدان.لباس کهنه ای را زیر لباس های خود پوشید.بابانوان همراه.خداحافظی کردوفرزندش علی (ع) رابه سینه چسبانیدودر پیامی بسیار آموزنده

وارزنده به وی فرمود:یابنی ،اصبرعلی الحق وان کان مرا،پسرم !برحق،شکیبایی کن.هرچندتلخ باشد.

امام حسین (ع)دختربزرگش فاطمه راخواست ونوشته ای راکه در هم بسته شده بود ونیزوصیت نامه خود را تحویل او داد تا پس از واقعه کربلا به برادرش امام زین العابدین (ع)برساند.

تقدیم به اون آقایی که هنوز هم منتظرش هستیم:

درنبودت اشک ها از دیده جاری ساختم                                 

                                                                                    نیست حالی و به دل حوصله ای

اشک چشمم را به یادتو به راه انداختم                              

                                                                                    رنگ دل تنگی دارد همه جا

صورتم از فرط عشقت این چنین سرخاب شد                             

                                                                                   بغض ها مثل هوا یخ زده است

مرغ قلبم با وجودت از قفس آزاد شد                                          نیست بارانها همه عقده گشا 

یا اباصالح کجایی؟ دستهایم خالی اند                                           نیست دیگر خبری از خورشید 

یا اباصالح کجایی؟ زخم هایم کاری اند                                          آه ای یار سفر کرده بیا

یا اباصالح کجایی؟ دیدگانم را ببین

یا اباصالح کجایی نازنین ؟ !

حالت معصوم قلبم را ببین !

از چه این گونه تو غایب گشته ای ؟!

از برای چه ، چنین دل خسته ای ؟!

خسته ای ، حالت کمی آشفته است

کم که نه ! یک عالمه آزرده است                                شعر از : کبری مهدی زاده طلبه پایه دوم

جان من مولا ، دعا کن بهر ما                                              حوزه علمیه جوادالائمه (ع)- خواهران                 

از برای عافیت نزد خدا                                            

یا اباصالح : به ما کن یک نگاه

تا همه جان را کنیم یکجا فدا