آلفرد آدلر به بيماران افسرده می گفت: هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد؛ زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران، ما را از تفكر درباره خودمان، باز می دارد و بزرگترين عامل نگرانى، ترس و اندوه، انديشيدن درباره خود است.

 شادمانى انسان و شادمانى ديگران، به يكديگر بستگى دارد. ارسطو به اين نوع برخورد، ” خودخواهى روشنگرانه ” می گويد. خیرخواهی، دوستی و عشق ویژگی انسان است.

 لازم نيست مصلح اجتماعى باشيد كه بتوانيد دنياى بهترى بسازيد، بلكه همين كه دنياى خصوصى خودتان را بهتر كنيد، خدمت بزرگى كرده ايد.

برگرفته از کتاب طبیعت انسان