واقعا این شعر زیباست …..

کودکی در گوشه ای کز کرده بود ..

آتشی روشن ز کاغذ کرده بود ..

…

سوز سرما بود و کودک بی لباس ..

صورتش سرخ و نگاهش آس و پاس ..

…

صد تَرَک در دستهای کوچکش ..

خط پیری بر جبینِ کودکش ..

…

ضَجّه می زد ناله را در خویشتن ..

دردِ یک صد ساله را در خویشتن ..

…

ابر می بارید و سرما بس عجیب ..

باد هم شلاق می زد نانجیب ..

…

رهگذرها جملگی در کارِ خویش ..

یک به یک گمگشته در افکار خویش ..

…

زین میان یک تَن به کودک خیره بود ..

غصه ی کودک به جانش چیره بود ..

…

اشک در چشمان مستش حلقه بست ..

بر سر کودک کشید از مهر دست ..

…

مثل یک مجنون لباسش را درید ..

اشک ریزان بر تن کودک کشید ..

…

کودک بی چاره با یک آه سرد ..

با صدایی زخمی از چنگال درد ..

…

دیده بالا برد و با آن مرد گفت ..

از خدا کُت خواستم او هم شنفت ..

…

با خدا فامیل نزدیکید نیست ؟..

از کنار او مرا دیدید نیست ؟..

…

گفت آری بنده ی اویم رفیق ..

گر چه طاعت را از او کردم دریغ ..

…

خنده بر لبهای کودک نقش بست ..

داد بر آن مرد اشک آلود دست ..

…

گفت می دانستم از انجام کار ..

نسبتی داريد با پروردگار