همه ی ما کشاورزیم.
 
هر روز صبح که از خواب بر می خیزیم، بذری را در مزرعه دلمان می کاریم وبه اندازه همتمان آنرا آبیاری میکیم.
سپس بذر ما و همتمان در پرتو مرور زمان رشد می کند وما به فصل برداشت می رسیم.

ما چه بذری را در مزرعه ی دلمان کاشته ایم؟
تشخیص دادنش چندان سخت نیست، کافیست به آنچه امروز برداشت می کنیم، نگاهی بیندازیم تا ببینیم که حاصل دسترنجمان، میوه امید و آرامش بوده یا ترس و ناامیدی.

از امروز کشاورز امید و آرامش و تفکر و تعقل باشیم وتنها این بذر را در دل خود واطرافیانت بکاریم.