نگرش_به_دنيا (نهج البلاغه و ترك دنيا ) 

سكر نعمت

امير المؤمنين در كلمات خود نكته ‏اى را ياد مى‏ كند كه آن را«سكر نعمت‏»يعنى مستى ناشى از رفاه مى‏ نامد كه به دنبال خود«بلاى انتقام‏»را مى‏ آورد.

در خطبه 151 مى ‏فرمايد:

ثم انكم معشر العرب اغراض بلايا قد اقتربت،فاتقوا سكرات النعمة و احذروا بوائق النقمة.

شما مردم عرب هدف مصائبى هستيد كه نزديك است.همانا از«مستيهاى نعمت‏»بترسيد و از بلاى انتقام بهراسيد.

آنگاه على عليه السلام شرح مفصلى درباره عواقب متسلسل و متداوم اين ناهنجاريها ذكر مى ‏كند.در خطبه 185 آينده وخيمى را براى مسلمين پيشگويى مى‏ كند،مى‏ فرمايد:

ذاك حيث تسكرون من غير شراب بل من النعمة و النعيم.

آن در هنگامى است كه شما مست مى‏ گرديد،اما نه از باده بلكه از نعمت و رفاه.

آرى،سرازير شدن نعمتهاى بى‏ حساب به سوى جهان اسلام و تقسيم غير عادلانه ثروت و تبعيضهاى ناروا،جامعه اسلامى را دچار بيمارى مزمن‏«دنيا زدگى‏»و«رفاه زدگى‏»كرد.

على عليه السلام با اين جريان كه خطر عظيمى براى جهان اسلام بود و دنباله‏ اش كشيده شده،مبارزه مى‏ كرد و كسانى را كه موجب پيدايش اين درد مزمن شدند انتقاد مى ‏كرد.خودش در زندگى شخصى و فردى،درست در جهت ضد آن زندگيها عمل مى ‏كرد،هنگامى هم كه به خلافت رسيد،در صدر برنامه‏اش مبارزه با همين وضع بود.