حافظ شیرازی نکته ای ظریف در باره ی عید قربان دارد،لطفا با دقت بخوانید:

چه مستیست ندانم که رو به ما آورد
که بود ساقی و این باده از کجا آورد

مرید پیر مغانم ز من مرنج ای شیخ
چرا که وعده تو کردی و او به جا آورد

ممکن است تا بحال به بیت دوم دقت نکرده باشید.

بزرگان اهل معنا در تفسیر این بیت ، با توجه به غزل های دیگر حافظ و ابیات دیگر این غزل نظرشان درباره ی این بیت قابل تأمل است.
منظور از شیخ در این بیت حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام میباشد.
حضرت ابراهیم ع به امر خدای متعال حضرت اسماعیل ع را به قربانگاه برد و وعده ی انجام این دستور را در ضمیر خویشتن داشت.
به محض اراده ی انجام دستور، خداوند متعال ایشان را از این امر معاف فرمود و به جای آن به ایشان دستور داد گوسفندی را به جای حضرت اسماعیل ع سر ببرد و طبق کلام قرآن مجید فرمود: و فدیناه بذبح عظیم (وما به جای او ذبح عظیمی را فدا کردیم ۱۰۷ الصافات)
در تفاسیر، منظور از ذبح عظیم وجود مبارک دردانه ی اهل توحید اباعبدالله روحی له الفداء است
حافظ در این شعر میگوید: ای ابراهیم نبی ، من مرید پیر مغان که وجود ذی جود سیدالشهدا سلام الله علیه باشد، هستم، و از اینکه مرید ایشانم از من رنجیده خاطر مشو، چرا که تو وعده ی این ذبح را نمودی اما در انجام آن معاف شدی ، لیکن او به این وعده وفا نمود و محیرالعقول ترین طلوع عشق در سپهر تاریخ را رقم زد.

و این سرّی است که روز عید قربان روز زیارتی خاص سالار شهیدان است.