میانسالی نشستن بالای سرسره می ماند!.

از پله های آن بالا میروی و برای یک لحظه درآن بالا می نشینی و به سرسره چشم می دوزی. از اینکه پله های پشت سرت را به سلامت بالا آمدی، خوشحالی و از شیب تند جلوی رویت کمی نگران،در عین حال این سرازیر شدن لذتی دارد که می خواهی انجام دهی!.

اصلا برای همین به سختی پله ها را بالا آمدی. زندگی همین است. کمی سختی بعد ثبات و بعد هم سرازیری عمر،به سرعت و بدون وقفه!!