من خدا را دارم

                کوله بارم بر دوش

                            سفری می باید

                                        سفری بی همراه

  گم شدن تا ته تنهایی محض

                             سازکم با من گفت

هر کجا لرزیدی، از سفر ترسیدی؛

                         تو بگو از ته دل: من خدا را دارم

من و سازم چندی است که فقط با اوئیم.

ماه من!

             غصه اگر هست بگو تا باشد!

  معنی خوشبختی،

                    بودن اندوه است…!

این همه غصه و غم، این همه شادی و شور

                 چه بخواهی و چه نه! میوه یک باغند.

همه را با هم و با عشق بچین…

                 ولی از یاد مبر

                            پشت هر کوه بلند

                           سبزه زاری است پر از یاد خدا!

و در آن باز کسی، با صدایی آرام، می‌خواند

          که خدا هست، خدا هست و چرا غصه؟ چرا؟