یکی از بحر وحدت گفت اناالحق یکی از قرب و بعد و سیر زورق

مراد از بحر وحدت یعنی مستغرق بحر وحدت .
معرفت حقیقی آن است که سالک در بحر وحدت مستغرق گردد. ذات احدیت مانند دریایی است و انسان کامل مانند قطره ای ازاین دریاست که تعیّن یافته است. در معرفت حقیقی قطره به دریـــا می رسد و در آن غرق می شود و در این حالت قطره و دریا یکی می شود.
بعضی از اولیاء الله اباب سکرند و در حالت مستی اسرار الهی را که در دل پاکشان ظهور نموده افشا می کنند و از جهت بیخودی آن چه برایشان ظاهر گشته است فاش می نمایند. پس معنی مصرع اول این بیت چنین خواهد بود:
بعضی از اولیاء الله که ارباب سکرند ،نمی توانند راز داری کنند و اسرار الهی را فاش می نمایند. این ها وقتی مستغرق بحر وحدت می شوند یعنی شناخت حقیقی پیدا می نمایند و مانند قطره ای به دریای وحدت متصل می شوند، خود را حقیقت دریا می یابند و در حالت مستی می گویند که من عین دریا هستم و به عبارتی دیگر کلمه اناالحق به زبان می رانند و می گوید من عین خدا هستم .
بعضی دیگر از اولیاء الله در حالت سکر و صحو یعنی مستی و هشیاری هستند و این ها مامور به ارشاد غیرمی باشند از حالت استغراق خود خبر می دهند تا سبب تشویق طالبان راه حقیقت گردند.
این عده با وجود اینکه در دریای وحدت مستغرقند ولی چون هشیار هستند برای کسانی که در ساحل می باشند برای اینکه آن ها را به لذت این غرق شدن آشنا کنند الزامات این شناور شدن در دریا را بیان می کنند. بنابراین در مورد مراتب قرب ، بعد و سیر زورق مطالبی می گویند تا طریق روندگان راه طریقت معلوم گردد. این طریق شامل سه مرحله بعد ، قرب و سیر زورق است .
بعد یعنی دور بودن از مبداء حقیقی در این حالت سالک هنوز مقید به قیود صفات بشری و لذات نفسانی است و از حقیقت حال بی اطلاع است.
قرب یعنی نزدیک بودن به مبداء حقیقی و عبارت است از سیر قطره به طرف دریا و اتصال به آن یعنی وصول به مقصود هستی و اتصاف به صفات الهی .
زورق به معنای کشتی است و هر تعیین از تعینات صوری و معنوی مانند زورقی در بحر وحدت است و به قول شاعر « در بحر عشق جمله جهان هم چو زورق است» ولی سیر این کشتی فقط برای انسان کامل میسر است یعنی انسان کامل است که می تواند امواج کثرات را که مانند منازلی هستند سیر کند و خود را به مقام وحدت و یا به مقام قرب برساند.

‌﷽

   شادي وخوشبختي كه به ديگران ميبخشی،
به شكل انرژي از توخارج ميشود، به آيينه های
كائنات برخوردميكند و باقدرت وسرعت‌چندين
برابر و به ميزان صدها برابر به سمتت شتاب
می گيرد و باز مي گردد.
وقتي به ديگران كمك مي كني و سنگيني بار
مسائل آن ها را كه براي تو، سهل و درحقيقت
هيچ محسوب ميشود،كاهش ميدهي، قلبت
از سرور و بزرگي و عظمت و جوانمردي لبريز
مي شود.
زيباترين لحظات زندگي ات، لحظاتي است كه
شادي وخوشبختي را به ديگران منتقل ميكني
وحضورخدا را از درونت برای ديگران واضح
و آشكار مي كنی.

﷽

پنهان نبود خطائى از ديد خداى
گر نيك نموده‏اى بظاهر منماى‏
مردان نكو بصيرت خويش بهند
نيكيش نمودار شود هر دو سراى‏

بهترين پارسايان پنهان كنند اعمال نيكوى خويش را از ظاهر و بباطن مردى نكو می‏باشند و صورت ظاهر نگويند و ننمايانند كه رفتارى نيك انجام داده‌‏اند، چنانكه اعمالى نيك را بگفتن و نماياندن احتياجى نيست كه عموم بدانند زيرا با دانستن اين كه خويش را نشان داده‌‏اى از تو روى گردانند مگر نه آنكه خواهى خداوند از اعمال تو باخبر گردد بدان و آگاه باش كه خداوند متعال از كوچكترين حركت عصب بدستور مغزت اطلاع داشته و هر عمل زشت و ناپسند، نيك و عفيفى را خواهد ديد و بحساب خواهد آورد، نيز پارسايانى كه در پنهانى اعمال نيكى انجام دهند بهترين پارسايانند و هم چنان خداوند سرافرازشان نمايد در هر دو جهان، كه در دنيا پارسا و حصورند در چشم مردمان و در آخرت از عذاب وجدان خويش پاك و برى از آتش دوزخ.
امام علی(ع) نهج البلاغه

پس نيست هيچ خطا و نجابتى پنهان از نظر الهى چنانكه اگر نيكى نموده‌‏ایى تظاهر بر آن مكن چون نيكوكاران درست و حقيقى بظاهر ننمايانند اعمال نيك خويش را چنانكه میدانند اجرشان را خداوند در هر دو سراى خواهد داد،
و تو اى مؤمن در هيچ عمل نيكى كه انجام می‏دهى تظاهر مكن كه اجرش را نخواهى برد به
آن اندازه پنهان بودن نيكی.‏ات.

حضرت علی(ع) :

زندگی کردن با مردم اين دنيا همچون دويدن در گله اسب است …
تا می‌تازی، با تو می‌تازند.
زمين که خوردی، آنهايی که جلوتر بودند، هرگز برای تو به عقب باز نمی‌گردند
و آنهايی که عقب بودند، به داغ روزهايی که می‌تاختی تو را لگدمال خواهند کرد!
در عجبم از مردمی که بدنبال دنيايی هستند که روز به روز از آن دورتر می‌شوند
و غافل‌اند از آخرتی که روز به روز به آن نزدیک‌تر می‌شوند …

《نهج‌البلاغه》

‌﷽

 منتظر اعجاز خدا در زندگیت باش.
غمگین نباش، چرا که خوشبختی می تواند
از درون تلخ ترین روزهای زندگی شما زاده
شود.
باورکن در تقدیر هر انسانی معجزه ای از
طرف خدا تعیین شده که قطعا در زندگی در
زمان مناسب نمایان خواهد شد.
به سوی هدفت محکم و استوار قدم بردار
و تمام تلاش خودت را بکن.

 گرچه تمامی چهارده معصوم علیهم السّلام باب رحمت و مجرا و واسطه فیوضات و نعم مادّی و معنوی الهیند و در رابطه با تمامی نیازها به هر یک از آنها می‌توان توسّل جست، لکن به موجب برخی روایات، توسّل به هر یک از آن بزرگواران برای حاجت‌های خاصّی زمینه فراهم‌تری دارد.
از جمله توسّل به رسول خدا و فاطمه زهرا و حسنین علیهم السّلام برای حاجات اخروی.
توسّل به امیرالمؤمنین علیه السّلام برای انتقام از دشمن ستمگر.
توسل به امام سجّاد علیه السّلام برای نجات از ستم سلاطین و شرور شیاطین.
توسّل به امام باقر و امام صادق علیهما السّلام برای حاجات اخروی و نیل به توفیق طاعت و رضوان الهی.
توسّل به امام کاظم علیه السّلام برای دستیابی به عافیت.
توسّل به امام رضا علیه السّلام برای نجات از مشکلات و گرفتاری‌ها و سلامتی در سفرهای زمینی و دریایی.
توسّل به امام جواد علیه السّلام برای طلب نزول رزق.
توسّل به امام هادی علیه السّلام برای نیل به توفیق قضای نوافل و نیکی به برادران ایمانی و انجام طاعت الهی.
توسّل به امام عسکری علیه السّلام برای حاجات اخروی.
و توسّل به حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف، در شرایطی که سختی چنان فزونی یابد که کارد به استخوان برسد.

کتاب ره توشه دیدار
تالیف استاد مهدی طیب
 

مولانا علے علیہ السلام مے‌فرمایند:

اِزهَدْ في الدُّنيا و اعزِفْ عَنها ، و إيّاكَ أن يَنزِلَ بكَ المَوتُ و أنتَ آبِقٌ مِن ربِّكَ في طَلبِها فتَشقى

بہ دنيا بى اعتنا باش و از آن دورى كن و مبادا مرگ در حالى بہ سراغت آيد كہ [چون بنده‌اى فرارى] از خداوندگارت در طلب دنيا گريختہ باشى و در نتيجہ ، بدبخت شوى!

غررالحکم

درویشی تنگدست به در خانه توانگری رفت و گفت:
شنیده ام مالی در راه خدا نذر کرده ای که به درویشان دهی، من نیز درویشم.
خواجه گفت: من نذر کوران کرده ام تو کور نیستی.
پس درویش تاملی کرد وگفت: ای خواجه کور حقیقی منم که درگاه خدای کریم را گذاشته به در خانه چون تو گدائی آمده ام.
این را بگفت و روانه شد.
خواجه متأثر گشته از دنبال وی شتافت و هر چه کوشید که چیزی به وی دهد قبول نکرد.

از او بخواه که دارد و میخواهد که از او بخواهی,
از کسی مخواه که دارد و می ترسد که از او بخواهی.

“خواجه عبدالله انصاری”

عارفی را پرسیدند :

زندگی به ‘’ جبر ‘’ است یا به ‘’ اختیار ‘’ ؟

پاسخ داد :
امروز را به ‘’ اختیار ‘’ است…
تا چه بکارم …

اما
فردا ‘’جبر ‘’ است… چرا که به ‘’ اجبار ‘’ باید درو کنم هر آنچه را که دیروز به ‘’اختیار'’ کاشته ام

 آنان که به من بدی کردند، مرا هوشیار کردند…

 آنان که به من خوبی کردند، به من مهر و وفا آموختند…

 آنان که به من انتقاد کردند، به من راه و رسم زندگی آموختند…

 آنان که به من بی اعتنایی کردند، به من صبر و تحمل آموختند…

 پس خدایا!
به همه اینان که باعث تعالی دنیوی و اخروی من شدند، خیر و نیکی دنیا و آخرت عطا کن. »
.
 شهید دکتر مصطفی چمران

‍ عاشق که می شوی، خیالِ تو یعنی حکومت دوست…

در واقع خدا و عشق هم معنی هستند. زندگی با عشق همان زندگی با خداست. شناخت عشق، شناخت خداست. هیچ دلیلی برای وجود خداوند بجز عشق نیست، همچنین هیچ راهی برای پرستش او به غیر از عاشق شدن وجود ندارد.

خدای من همان خداییست
که بدون هیچ انتظاری همه را دوست دارد
و وفادارترین معشوق هم اوست
که انسان را پس از همه خطاها
و دل دادن به دنیا و اهل دنیا
در آغوش عشق میپذیرد …

اگر عشق ورزيدن به يك شخص
تا اين حد زيباست،
عشق ورزيدن به كل هستي…
چقدر زيباتر خواهد بود….

“ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ …”

ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ ﻭ
ﺍﻫﻞ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ،…
ﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﯿﭻ
ﺑﺮ ﻫﯿﭻ ﻣﭙﯿﭻ،…
ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺎﻗﯽ؟
ﻣﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺑﺎﻗﯽ ﻫﻤﻪ هیچ
 

این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده‌ام
این بار من یک بارگی از عافیت ببریده‌ام

دل را ز خود برکنده‌ام با چیز دیگر زنده‌ام
عقل و دل و اندیشه را از بیخ و بن سوزیده‌ام

ای مردمان ای مردمان از من نیاید مردمی
دیوانه هم نندیشد آن کاندر دل اندیشیده‌ام

دیوانه کوکب ریخته از شور من بگریخته
من با اجل آمیخته در نیستی پریده‌ام

امروز عقل من ز من یک بارگی بیزار شد
خواهد که ترساند مرا پنداشت من نادیده‌ام

من خود کجا ترسم از او شکلی بکردم بهر او
من گیج کی باشم ولی قاصد چنین گیجیده‌ام
از کاسهٔ استارگان وز خون گردون فارغم
بهر گدارویان بسی من کاسه‌ها لیسیده‌ام

من از برای مصلحت در حبس دنیا مانده‌ام
حبس از کجا من از کجا مال که را دزدیده‌ام

در حبس تن غرقم به خون وز اشک چشم هر حرون
دامان خون آلود را در خاک می مالیده‌ام

مانند طفلی در شکم من پرورش دارم ز خون
یک بار زاید آدمی من بارها زاییده‌ام

چندانک خواهی درنگر در من که نشناسی مرا
زیرا از آن کم دیده‌ای من صدصفت گردیده‌ام

در دیده من اندرآ وز چشم من بنگر مرا
زیرا برون از دیده‌ها منزلگهی بگزیده‌ام

تو مست مست سرخوشی من مست بی‌سر سرخوشم
تو عاشق خندان لبی من بی‌دهان خندیده‌ام

من طرفه مرغم کز چمن با اشتهای خویشتن
بی‌دام و بی‌گیرنده‌ای اندر قفس خیزیده‌ام

زیرا قفس با دوستان خوشتر ز باغ و بوستان
بهر رضای یوسفان در چاه آرامیده‌ام

در زخم او زاری مکن دعوی بیماری مکن
صد جان شیرین داده‌ام تا این بلا بخریده‌ام

چون کرم پیله در بلا در اطلس و خز می روی
بشنو ز کرم پیله هم کاندر قبا پوسیده‌ام

پوسیده‌ای در گور تن رو پیش اسرافیل من
کز بهر من در صور دم کز گور تن ریزیده‌ام

نی نی چو باز ممتحن بردوز چشم از خویشتن
مانند طاووسی نکو من دیبه‌ها پوشیده‌ام

پیش طبیبش سر بنه یعنی مرا تریاق ده
زیرا در این دام نزه من زهرها نوشیده‌ام

تو پیش حلوایی جان شیرین و شیرین جان شوی
زیرا من از حلوای جان چون نیشکر بالیده‌ام

عین تو را حلوا کند به زانک صد حلوا دهد
من لذت حلوای جان جز از لبش نشنیده‌ام

خاموش کن کاندر سخن حلوا بیفتد از دهن
بی گفت مردم بو برد زان سان که من بوییده‌ام

هر غوره‌ای نالان شده کای شمس تبریزی بیا
کز خامی و بی‌لذتی در خویشتن چغزیده‌ام

#مولانا

‌﷽

  به كل عالم عشق بورز تا خدا تو را به
حاكميت دنيا برساند. خدا بسيار عاشق تر
از آني است كه فكر ميكني.
او بسيار بخشنده تر از آني است كه خيال
مي كني. او بسيار بسيار مهربان تر از آن
است كه تصورش را مي كني.
او تمام مهرباني ها و عشق عالم را يكجا بر
سر تمام آفريده هايش مي بارد .

خدا در برابر اشتباهات انسان ها، دوباره و
دوباره راهنمايي مي كند. و آن قدر به عشق ورزيدن و راهنمايي ادامه مي دهد تا به راه
درست و الهي مبدا وجودشان هدايت شوند.
او درتمام لحظات در حال راهنمايي تمام بنده هايش به راه نعمت و بركت است
او بامهرباني و عشقش در درون توست و از
درون تو، اين همه مهرباني و عطوفت و لطف
بيكران خدايي‌اش را به بنده.هايش ارزاني
مي كند.
خدا در هر لحظه و هر ثانيه به بخشش آدميان مشغول است .
خدا حتي هنگامي كه به سوي او برگردي، اشتباهات تو را به سكوي پرتاب به اوج موفقيت ها تبديل مي كند.

﷽

بر دوست يكرنگ تو گر بود خطا
با نيكى و عفو خويش تنبيه‏ش نما
شرمنده ز تو كدورت از قلبش پاك‏
نيكو بودت دوستى مملو ز وفا

با نيكى و محبت خود دوست چون برادر و يكرنگت را سرزنش نما و چون بدى از او ديده و خطايى از او سرزد با بخشش و عفو چشم پوشى كن كه او چون تو انسان است و هر قدر كه خوى پليد داشته باشد بر اثر بخشش و عفو تو محبتت را در دل گيرد و دوستى يك رنگ و با وفا گردد، چون اگر سرزنش خويش را با نيكى بر او بنمايى شرمنده و خجل گشته و ديگر خطايى نظير آن مرتكب نگردد و نيز ترا از خويش برتر شمارد و سخنانت و اعمالت را شايسته و نيكو داند، همچنين بخشيدن خطا موجب افزايش دوستى و محكم‏.بودن عهد وى گشته و كدورت از قلب او زدوده و دوستى او حقيقى و خواهان تو گردد.
امام علی (ع) نهج البلاغه

پس: از دوستان يكدل و پاك و يكرنگ تو چون خطايى سرزد بهتر آن است كه بر او نيكى نموده خطايش را گذشت دهى و چون چنين كنى از تو شرمنده گشته و كدورت و دشمنى از قلب او پاك شود و دوست بسيار خوب تو خواهد بود كه وجودش مملو از محبت و وفادارى گردد.

‌﷽

  عارفی!..قصر و پدر و مادر و همسر و همه
را در جستجوی حقیقت ترک کرد بعد از سالها
به خانه برگشت…وقتی همسرش سوال کرد:
آیا چیزی که دنبالش بودی در همین جا و در
کنار خانواده ات پیدا نمیشد ؟
عارف جواب داد : من پس ازسالها تلاش این
نکته را فهمیدم که…..
“جز بی كران درون انسان “
نه جايی برای رفتن هست و نه چيزی برای
جستن ….

  

‌﷽

 از هر فرصتی برای مهربانی کردن استفاده
کنید.
هدیه دادن، بخشیدن مبلغ اندکی به نیازمندان،
کمک به یک نابینا در عبور از خیابان و هر عمل
کوچک یا بزرگ دیگری، در کل نفس عمل مهم
است نه ظاهر آن.
هرروز وهرلحظه بهوش باشید تا از هر فرصتی
برای کمک به دیگران استفاده کرده و دنیا را به
مکان بهتری تبدیل کنید.
کوچک ترین کارها حتی اگر قدردانی کردن از
دیگری باشد لذت و خوشی را وارد زندگیتان
می کند.
احساسات مثبت خود را پنهان نکنید، با
دوستان و خانواده تان از احساسات واقعی
و عشقتان نسبت به آنها سخن بگویید. ابراز
احساس را به فردا موکول نکنید شاید فردایی
وجود نداشته باشد.

جناب عين القضات می فرماید:

دريغا آنچه به صفات بشريت تعلّق دارد ، چون اكل و شرب و جماع و نوم، … است
طايفه خواص اين صفات را به کلّ از خود نفی كنند.

آنها به خودشان نگويند: خورديم و خفتيم،
بلكه گويند: بخورد و بخفت و گرسنه است و تشنه است.
ارباب بصيرت را اين احوال به طريق مشاهدات معلوم شده است.
و بدانستند كه جان راكب است و قالب مركوب،
چون كسی اسب را علف دهد و او خورد،
هرگز نسبت خوردن اسب با خود نكند.

اين قوم روا ندارند انتساب خوردن و خفتن با خود كردن،
بدان كه حقيقت ذات انسان چيزی ديگر باشد و آنچه خورد و خسبد چيزی ديگر.

 
  ایمان اولش و وسطش و آخرش صبر است…

  حاجتت را مخفی کن و غم و غصه ات را بپوشان که خالقت می بیند و قیمتی است. شادی هایت را آشکار کن.

  وقتی راه پیدا شد، اول صبر است. با صبر و استقامت می توانی به مقصد برسی. اصلا ایمان اولش و وسطش و آخرش صبر است.

  دیدن هر چیزی وقت و اجلی دارد. زودتر یا دیرتر از آن، دیدن ممکن نیست. خداوند فرمود: «إذا جاء اجلهم فلا یستأخرون ساعة و لا یستقدمون»: وقتی که اجل آنها آمد، نه یک لحظه تأخیر می کنند و نه یک لحظه پیش می افتند.

عارف بالله حاج اسماعیل دولابی
مصباح الهدی، صفحه 233
تألیف استاد مهدی طیب

از منظر عین القضات همدانی ، قدم نهادن در راه عشق، نصيب هر کسي نمي گردد، بلکه اين توفيق از آن کسي مي شود که با خود نباشد و خود را ترک نمايد و خود را ايثار عشق سازد؛ چه، عشق آتش است و به هر چيزي رسد، مي سوزاند و همرنگ خود مي گرداند
در همين معني «ابن عربي» ندا مي دهد: «اشتران کاروان هر راهي که اختيار کنند، من دين عشق دارم. هر جا که مرا برد، که آن دين و ايمان من است»