جناب عين القضات می فرماید:

دريغا آنچه به صفات بشريت تعلّق دارد ، چون اكل و شرب و جماع و نوم، … است
طايفه خواص اين صفات را به کلّ از خود نفی كنند.

آنها به خودشان نگويند: خورديم و خفتيم،
بلكه گويند: بخورد و بخفت و گرسنه است و تشنه است.
ارباب بصيرت را اين احوال به طريق مشاهدات معلوم شده است.
و بدانستند كه جان راكب است و قالب مركوب،
چون كسی اسب را علف دهد و او خورد،
هرگز نسبت خوردن اسب با خود نكند.

اين قوم روا ندارند انتساب خوردن و خفتن با خود كردن،
بدان كه حقيقت ذات انسان چيزی ديگر باشد و آنچه خورد و خسبد چيزی ديگر.