حجت الاسلام والمسلمین قرائتی:
‏
  محراب در لغت يعنى محلّ حرب و جنگ، پس نماز و حضور در محرابِ عبادت، قيام براى جنگ با ابليس است.
اگر انسان هر روز چند بار در محلى قرار بگيرد كه نامش محل جنگ باشد، جنگ با هوس‏ها و شيطان‏ها و طاغوت‏ها، القاى اين كلمه چه تأثيرى در فرد و جامعه دارد؟

  بگذريم كه امروز به خاطر فرهنگ غلط، محراب‏ها را تزيين مى‏كنند و گل‏بوته‏هاى كاشى‏كارى‏ها، صحنه را درست به عكس كرده و به جاى فرار شيطان جولانگاه او قرار داده است.

  روزى پيامبر صلى الله عليه و آله به فاطمه عليها السلام فرمود:
اين پرده را از جلو ديد من بردار، زيرا گلِ روى اين پارچه، در حال نماز توجّه مرا از بين مى‏برد.
ولى ما امروز مبلغ سنگينى خرج مى‏كنيم تا محراب را با انواع‏ كاشى تزيين كنيم. نمى‏دانم چرا به اسم شعائر مذهبى و هنر معمارى، از متن اسلام دور مى‏شويم؟

  اسلام هر چه عميق ولى بى آلايش معرفى شود جاذبه بيشترى خواهد داشت. ما با اين همه تزيينات چند نفر را به مسجد جذب كرده‏ايم و اگر بودجه اين تشريفات را صرف نيازهاى ضرورى جوانان كنيم چقدر جذب خواهيم كرد؟

  حجت الاسلام قرائتى ؛ یکصد و چهارده نکته درباره نماز ؛ نکته ۳۳