لذت بردن را یادمان ندادند!
از گرما می نالیم
از سرما فرار می کنیم
در جمع از شلوغی کلافه می شویم
و در خلوت از تنهایی بغض می کنیم
تمام هفته منتظر رسیدن روز تعطیل هستیم و آخر هفته هم بی حوصلگی تقصیر غروب جمعه است و بس!
همیشه در انتظار به پایان رسیدن روزهایی هستیم که بهترین روزهای زندگیمان را تشکیل میدهند:
مدرسه…دانشگاه…کار…
حتی در سفر همواره به مقصد می اندیشیم بدون لذت از مسیر!
غافل از اینکه زندگی همان لحظاتی بود که میخواستیم بگذرند

آیا مشکل ما در فهم زندگیست؟