عینیت و ذهنیت:
عینی:پدیده هایی که قابل لمس و
مشاهده اندازه گیری هستن
ذهنی: برخی پدیده ها در ذهن انسان ساخته میشه،قابل اندازه گیری و لمس و مشاهده نیستن مثل مهربونی،خوشبختی.

اما این چه ارتباطی به مذاکره ما،صحبت کردن ما داره؟مثال:
میخوای با یک نویسنده در مورد غمگین بودن اثرش صحبت کنی ،بهش بگی اثر شما غمگینه،یا در مورد دستپخت یک نفر اظهار نظر کنی یا در یک مذاکره به عملکرد طرف مقابلت نقدی رو وارد کنی
در این مثالها:
احساس غم،انتقاد، مزه غذا پدیده ذهنی هستن
بهتره که در بیان این چنین واژگانی تعابیری مطلق به کار نبری،نگواثرشما غمگینه. نگو نظرم دقیقا اینه که اثر تو غمگینه.
نگو مزه غذات خوب نیست
نگو لباست قشنگ نیست و….

 به صورت کلی نظر نده،
بگو نظر من اینه که….
یا به نظر عده ای …..

در اینصورت این نقد و نظرت باعث میشه طرف مقابل از شما احساس ناخوشایندی بهش دست نده،احساس نکنه تو در حال قضاوت هستی

قضاوت زمانی شکل میگیره که ما راجع به مفاهیم ذهنی حکم مطلق صادر کنیم و حکم مطلق نشان از قضاوته و قضاوت از جانب تو ذهنیت منفی درمذاکره و گفتگو پدید میاره.