عمل خالص يعني عملي كه فاعل آن در انجام آن عمل در پي هدف و غرض خاصي نيست و محرك خارجي هم او را به عمل وا نداشته است، مثل فعل خداوند كه صرفا به اقتضاي كمال و جمال خود، كار مي كند و فعلش بي غرض است و با اختيار و خواست خود نيز انجام مي دهد و كسي او را وادار نساخته است.
عمل خالص از دو كس سر مي زند؛ غني مطلق و فقير مطلق.
فقيري هم كه فقرش قابل رفع نيست، فعلش بي غرض است.
به تعبير ديگر، در بين انسان ها عمل خالص و بي غرض از دو كس سر مي زند؛ فرد ديوانه و عبد كامل.
لقاء خدا نتيجه ي عمل خالص است.
(فمن كان يرجوا لقاء ربه فليعمل عملاً صالحاً و لا يشرك بعبادة ربه احداً): پس هر كس اميد و آرزوي ديدار پروردگارش را دارد بايد كار شايسته انجام دهد و احدي را در بندگي پروردگارش شريك قرار ندهد.

عارف بالله حاج اسماعيل دولابي
مصباح الهدي، صفحه 235 - 236 
تأليف استاد مهدي طيب
️