۱شخصی نزد اميرالمؤمنين عليه‌السلام آمد و گفت: من با آن‌كه ميخواهم برای نماز شب برخيزم، اما نميتوانم.

 حضرت در جواب فرمودند: «قدقيدتك ذنوبك؛ گناهانت تو را به بند كشيده است» و همان باعث ميشود بيدار نشوی.

گرچه به‌ظاهر اين روايت اخلاقی است، اما دارای جنبه طبی هم هست. چون مزاج گناه سرد است و بر مزاج سرد و تر مغز می‌افزايد و به خواب سنگين می‌انجامد، لذا در روايات داريم خيلی ها بر اثر گناهان می ميرند و گناه عمر را كوتاه ميكند، چون سردی عصيان، انسان را از تعادل حقيقی كه در قالب مكتب تشيع بر ما ارزانی شده است، دور ميكند و باعث ضعف حرارات غريزی بدن ميشود…

 برای نمونه خوب است بدانيم نگاه به زن نامحرم، صفرای فاسد را بالا می‌برد و در مقابل نگاه به همسر، مزاج را تعديل می‌كند.

بد نيست به اين نكته نيز اشاره كنيم كه مزاج اطاعت از خداوند گرم است و گرمی طاعت، موجب تقويت حرارت غريزی ميشود و در نتيجه انسان‌های مطيع خداوند، معمولا عمر طولانی دارند.

حقيقت گسترده خواب بر چشم بسياری از ما كم اهميت است، اما اگر بدانيم خواب هم جزئی از زندگی ماست، می‌توانيم از لحظه لحظه آن بهره‌برداری كنيم.

  به فرموده اميرالمؤمنين عليه‌السلام، وقتی مؤمن ميخوابد، روحش به عرش الهی می‌رود، اما وقتی برمی‌گردد، شياطين در آن دست‌كاری می‌كنند… اگر فرد با وضو بخوابد، شياطين نميتوانند دست‌بردی به آن بزنند.

خواب دارای طبيعتی سرد است، بنابراين نبايد قبل از خواب فعاليت گرم و شديد انجام داد. معده انسان نبايد هنگام خواب زياد پر يا خالی باشد. اگر كسی با معده پر بخوابد، بخارات حاصل از هضم ناقص غذا به مغز رسيده و آرامش او را می‌گيرد و منشأ خواب‌های پريشان می‌شود.

همچنين در روايات داريم با شكم گرسنه نخوابيد و حتما شام بخوريد، حتی يك دانه خرما.

  اميرالمؤمنين عليه‌السلام فرموده‌اند: خوابيدن به پشت، خواب انبيا و خوابيدن به شانه راست خواب مؤمنان است. خوابيدن به شانه چپ، خواب كفار و منافقين و خوابيدن به شكم، خواب شياطين است.

وقتی به پهلوی چپ ميخوابيم، اعضای درون سينه به قلب فشار می‌آورند و قلب مؤمن كه مركز الهامات و اشارات الهی است، نمی‌تواند كارش را به‌خوبی انجام دهد و از ديدن رؤياي صادقه محروم مي‌شود.

خواب به شكم هم بدترين خواب است؛ چون اخلاط غليظ بدن را به سمت قلب می‌كشاند، پس چشم‌ها پف می‌كند، زبان سنگين و دهان بدبو می‌شود.

برای كاهش مقدار خواب، بهتر است هر شب قبل از خواب،بوی خوش استنشاق كرده و پس از آن در هر يك از مجاری بينی چند قطره عصاره سياه‌دانه بچكانيد.

  بحارالانوار، ج4، ص145