عقل و عشق دو تاموجود نیستند بلکه عشق همان عقل است. عقل متخصص اینست که حدچیزها را معین کند، عشق درعالم نامتناهی است. درحقیقت وقتی عقل به عشق برسد نامتناهی می شود و دست ازعقل بودن خودش برمی دارد. عقل که قبلش کمی محدود بوده و تجزیه و تحلیل می کرده وقتی ازاینها خلاص شد تبدیل به عشق می شود که عشق عالم نامحدود است.

 
(قمشه ای)