بزرگان و افراد مشهور و معروف دنیا چندین توانایی خوب را با هم ندارند.

آنان یک مهارت را در حد اعلاء میدانند.

شوماخر ….
یک راننده قهار بوده است.

استاد نویسندگی و بازیگری و شیمی و یا هزاران مهارت دیگر نبوده .

او فقط:
راننده بزرگی بوده و بس

بتهوون…
یکی بهترین موزیسین های جهان بوده

ورزشکار ماهری نبوده.
نقاشی را هم چندان نمیدانسته.
فیزکدان هم نبوده.

ولی آهنگ ساز ماهری بوده 

بروسلی نابغه سینمای رزمی میگه :
از کسی که چند هزار ضربه را تمرین کرده نمیترسم
از کسی میترسم که یه ضربه را ده هزار بار تمرین کرده.

بنابر این برای مشهور بودن ، باید بر روی هدفی خاص تمرکز کرد .
مهم این است که بارها و بارها و بارها تمرین کرد و علم و آن مهارت را آموخت. و چه بهتر که آن تعالیم در راستای استعداد و علائق خودمان باشد.

شهیر بودن برای همه انسانها جدابیت دارد
ولی مهم این است که این توانایی ما برای دیگران نیز مفید باشد .

کریس آنجل و یا دیوید کاپرفیلد یکی از معروفترین شعبده بازان جهانند.
ولی شهره آنها صرفا برای سرگرمی مردمان است و نمیتوانند الگویی مناسب برای اصل زندگی باشند.

حافظ و سعدی شهرتشان در شاعریست .
اما شعرهایشان درسهای زندگی فراوانی به بشریت داده است.

شهرت آن است که همه مردمان ترا بشناسند و برای سرگرمی آنها مفید باشی.

ولی بزرگی آن است که مردمان زیادی از شهرتت بهره ها ببرند.

دست نوشته یکی از دوستان