مرحوم حاج اسماعیل دولابی از علمای برجسته و از بزرگان اهل معرفت درخصوص انتظار فرج تمثیل زیبائی دارند که خواندن آن خالی از لطف نیست. فرمودند:«ما ظاهرا می گوییم آقا می آید؛ ولی در حقیقت ما به خدمت آقا می رویم. ما به پشت دیوار دنیا رفتیم و گم شدیم باید از پشت دیوار دنیا بیرون بیاییم تا ببینیم که حضرت از همان ابتدا حاضر بوده است.

ما مثل بچه ­ای هستیم که پدرش دست او را گرفته تا به جایی ببرد و در طول مسیر از بازاری عبور می کنند. بچه جلب ویترین مغازه ها می­شود و دست پدر را رها می­ کند و در بازار گم می ­شود و وقتی متوجه می­ شود که دیگر پدر را نمی‌بیند. گمان می­کند كه پدرش گم شده است؛ در حالیکه در واقع خودش گم شده است. انبیاء و اولیاء پدران خلق ­اند و دست خلایق را می­ گیرند تا آنها را از بازار دنیا به سلامت عبور دهند. غالب خلایق جلب متاع های دنیا شده اند و دست پدر را رها کرده اند و در بازار گم شده اند. امام زمان گم و غایب نشده است؛ ما گم و محجوب شده ایم. کسی که غیبت و حضور حجت خدا برایش یکسان باشد، به حضرت راه پیدا می‌کند. تا وقتی شخص می‌خواهد كه حضرت بیاید و پدر آدم­های بد را دربیاورد، از دیدن حضرت خبری نیست. هر وقت عبد و تسلیم شدی و فاعلیت خدا را در همه حوادث دیدی و به آن تن دادی، آن وقت برای ملاقات حجت خدا آماده شده ای.

الهم عجل لولیک الفرج..