زن درجای جای تاریخ سمبل دررشادت ها وفداکاری ها بوده ودامان حمایتش  همواره انسان سازبوده است.وبه ندرت  حوادثی رابدون  تاتیرونقش زنان مشاهد ه کردایم. حضورمادران وزنان درعاشورا حضوری غرورافرین است.

وصحنه ی عاشورا.برگی ازحضوربوده است.حضوری که ازکودکان خردسال ونوباوه تاپیرمردان وزنان دلاوررادر بر می گیرد که هر کدام درجایگاه اجتماعی خودشان حادثه افرین بوده اند.

دراین جا از مادرانی سخن می گوییم که فرزندان خودشان حادثه افرین بوده اند.دراین جا از مادرانی سخن می گوییم که فرزندان خودشان رابه قربانگاه عشق می فرستادندتا برای امام زمانشان پیش مرگ باشند وسعادت اخروی رابرای خودوخانواده شانرقم بزنند.

مادری درکربلا اماده ایستاده بود وتنها دغدغه اش“حفاظت از امام حسین (ع)بود رو به فرزندش می کند ومی گوید بلند شوودر پیشگاه امام حسین(ع) مقاتله کن.وقتی به سوی ابی عبدالله برای اذن میدان می رود اقا می فرماید:این جوانی است که پدرش کشته شده وشاید مادرش راضی به این مساله وشهادت فرزندش نباشد

جوان می گوید:مادرم مرا فرستاده وشروع به رجز خوانی می کند وچه رجز خوانی زیبایی دارد پس ازبه درک واصل شدن تعدادی از دشمنان به شهادت می رسدوسراو را از بدنش جدا می کنند وبه سوی خیمه های امام حسین (ع) پرتاب می کنند.مادرش که کنار خیمه ها شاهدشهادت فرزندش بود سر فرزند رابرمی دارد وبه سوی سپاه دشمن پرتاب می کند ویک نفر را می کشد وبه دنبال عمودی برای جنگیدن می گردد.تابه سوی میدان برود که امام حسین(ع)می فرماید:جهاد از عهده زنان برداشته شده  واورا باز می گرداند.

سخن اخر:یاحسین شفاعت تورا درقیامت می خواهیم ولحظات اخرعمر بربالین ما بیا ودستمان بگیر