روغنهای حیوانی به منزله بنزین قلب هستند و هر قدر روغن مصرفی انسان سالم و طبیعی باشد، همان مقدار قلب عملکرد بهتری خواهد داشت. دشمنان با نقشه های زیادی متأسفانه این روغن را از سفره های ما حذف کرده و جایگزین آن روغنهای صنعتی و مضر،  که نه تنها خاصیتی ندارند، بلکه باعث رسوب در رگها شده و انواع بیماریها را بوجود آوردند، همانطور که یک دستگاهی با روغن کاری سالم،

 بازدهی خوب دارد بدن انسان هم همینطور هست و هر قدر روغن مصرفی  که به بدن می رسد سالم  باشد به همان مقدار بدن  در سلامتی خواهد بود.

 روغن شحم گاو، روغنی بی نظیر!

 روغنی که کمتر به آن پرداخته شده بلکه به طور کلی مورد غفلت قرار گرفته روغن شحم (پی) گاو است. یکی از گنج هایی که در دین ما وجود دارد و تا به حال به آن پرداخته نشده همین روغن با ارزش است.

این روغن آن چنان لطیف است که در دمای پایین وقتی سرد است هم خیلی دیر سفت می شود و با اندک حرارتی آب می شود. از طرف دیگر به طور غیر قابل مقایسه ای خیلی بوی کمی دارد و شاید بتوان گفت بدون بو میباشد.

تاکیدات روایات در این باره به قدری جالب و خیره کننده هستند که انسان نمی تواند از آن ها به راحتی بگذرد و آن ها را نا دیده بگیرد.

از طرف دیگر این روغن دارای چنان اهمیتی است که وقتی خداوند می خواست قوم یهود را به خاطر ظلمی که انجام داده بودند تنبیه و مجازات کند این روغن را بر آن ها حرام می کند!!

آیه قرآن به این حقیقت جالب و اعجاب انگیز اشاره دارد:

 «فَبِظُلم من الذین هادوا حرَّمنا عَلیهم طیبات اُحلت لهم» / نسا 160

در روایتات متعددی با سند های معتبر این جمله تکرار شده که «هر کسی لقمه ای از شحم بخورد همان مقدار بیماری از بدن او خارج می شود»

[محاسن2 ص464] و [کافی6 ص311 ح4].

این تعبیر تعبیر ساده ای نیست و درباره کمتر چیزی چنین جمله جالبی داریم.

البته در این که نوع این شحم چه چیزی است در روایت دیگری تعیین شده که منظور شحم و چربی  و پی گاو است.

در روایتی از امام صادق علیه السلام اینگونه سوال شد: که آن شحم (چربی) که به اندازه آن بیماری از بدن خارج می شود کدام است؟

و امام علیه السلام جواب می دهند «آن شحم (پی) گاو است قبل از تو کسی این سوال را از من نپرسیده بود»

[کافی6 ص311 ح6]

در روایت معروفی از پیامبر اکرم  (ص) اینگونه آمده که : گاو گوشتش مرض، شیرش شفا و شحمش دوا است.

[مکارم الاخلاق 159]

 که منظور از شحم بنا بر گفته های مذکور همان چربی اطراف گوشت گاو می باشد.

پس معلوم می شود که اهمیت این روغن _که متاسفانه ما از آن بی اطلاع هستیم_ به قدری زیاد است که خاصیت دارویی دارد علاوه بر اینکه تجربه استاد معظم آیت الله تبریزیان و دقت در روایات نشان می دهد که در بیماری های فشار خون و چربی خون این روغن با ارزش، بخش مهمی از درمان به شمار می رود.

 و نه تنها ضرری ندارد بلکه چربی های مضر را از بدن خارج می کند.