احکام و مسائل قربانی کردن
مسائل ذبح بز و گوسفند و غیره
مسئله ١:
طریقۀ ذبح بز، گوسفند، گاو، مرغ و غیره اینست که روى حیوان را به طرف قبله بگردانید و چاقو یا کارد تیز در دست گرفته بِسْمِ اللهِ اَللهُ اَکْبَرْ گفته گلوى حیوان را با آن طورى ببرید که چهار چیز گلوى آن بریده شود.
یکى «مَری» که به وسیلۀ آن حیوان نفس می کشد، دوم «حلقوم» یعنى مَجراى آب و غذا از دهان به معده، سوم و چهارم هر دو «شاه رگ» حیوان که در دو طرف مری قرار دارند.
اگر سه تاى این چهار چیز بریده شود، بازهم حیوان حلال است و خوردن آن جایز است. و اگر فقط دو تاى این چهار چیز بریده شود، در این صورت آن حیوان مردار است و خوردن آن جایز نیست.
مسئله ٢:
اگر کسى در وقت حلال کردن حیوان قصداً بِسْمِ اللهِ نگفت، در این صورت آن حیوان مردار است و خوردن آن حرام می باشد. و اگر بسم الله گفتن را فراموش کند، خوردن آن صحیح است.
مسئله ٣:
حلال کردن به وسیلۀ کارد و چاقوی کُند مکروه و ممنوع می باشد، زیرا حیوان دچار تکلیف زیادى می شود.
به همین صورت بعد ذبح حیوان، فوراً پوست کندن و جدا کردن دست و پایش یا با وجود بریده شدن هر چهار عضو مذکور در بالا، قطع کردن سرش قبل از اینکه بدنش سرد شود، مکروه می باشد.
مسئله ٤:
اگر سر مرغ در حین حلَال کردن قطع شد، خوردن مرغ درست است و کراهت هم ندارد. البته به این اندازه با قوّت حلال کردن که سر مرغ قطع شود مکروه است، ولى مرغ مکروه نمى شود.
مسئله ٥:
حلَال کردن مسلمان صحیح و درست است، خواه زن حلَال کند یا مرد، و خواه پاک باشند یا ناپاک، حیوان و پرندۀ حلال شدۀ مسلمان در هر صورت حلال است و خوردن آن درست می باشد.
و هر حیوان یا پرنده اى که کافر ذبحش کند، خوردن آن حرام است.
مسئله ٦:
هر چیزى که لبۀ تیز دارد، حلال کردن با آن درست است مثلاً کارد، چاقو یا سنگ لبه دار یا پوست نیشکر و نَى و بانْگس، حلال کردن با همه درست است.