پيامبر بزرگوار اسلام صلّى اللّه عليه و آله همواره جوياى حال ياران خويش بود.

روزی شنيد كه يكى از يارانش بيمار شده. به عيادت او رفت و جوياى حالش شد.

.

بيمار گفت: نماز مغرب را با شما به جماعت خواندم،

شما سوره ((قارعه)) را خواندى، آنچنان تحت تأثير قرار گرفتم كه به خدا عرض كردم:

خدايا! اگر در نزد تو گنهكارم، طاقت عذاب آخرت را ندارم، در همين دنيا مرا عذاب كن!

اكنون مى بينيد كه بيمار شده ام!

.

پيامبر فرمود: دعاى درستى نكرده اى!

مى بايست در دعا، از قرآن سرمشق بگيرى؛ آنجا كه مى فرمايد:

رَبَّنا آتِنا فى الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فى الاَّخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّار (سوره بقره آیه 201)

پروردگارا هم در دنيا و هم در آخرت، به ما پاداش نيك بده و ما را از عذاب دوزخ نگهدار.

.

آنگاه پيامبرصلّى اللّه عليه و آله براى او دعا كرد و او از بيمارى نجات يافت.

سفينة البحار، 1 / 208.

اکنون خوب است ما هم به سوره قارعه مراجعه و یک بار با دقت به معنی و مفهوم آن توجه کنیم و تأثیر آن را بر روح و جان خود بنگریم.