استادمعظم محمدرضا عابدینی

 در زمان غیبت، «غیبت از بدنِ حضرت» است نه بیشتر، و امکان ندارد که «غیبت از حقیقتِ حضرت» باشد و حجّت حاضر نباشد! بلکه زمین بدون حجت نمی شود. لذا این «غیبت از بدن» برای آن است که انسانها رشد یابند که «بدن نباید ملاکِ رابطه باشد» و انسان باید از اسم «الظاهر» به اسم «الباطن» عبور کند.

 با این نگاه، رسالتِ امام زمان هم در «دوران غیبت» سنگین است، که ایشان باید افراد را از ظاهر به باطن عبور دهند، لذا باید فشارها و سختیهای وارد شود تا خلوص ایجاد شود و تعلّقات برداشته شود.

حقیقتِ بحثِ امام زمان، ظهور اسمِ «الباطن» است. خداوند تمام عالم از آدم تا خاتم و بعدش را خلق کرده است تا برسد به اینکه این حجّت ظهور کند، که «علت غایی خلقت عالم» است و اگر این نبود خلقت عالم بی معنا بود.
دروازه ورود به قیامت در غایتِ عالَم، «دوران ظهور» است.