در بازی زندگی…..
یاد میگیری:
اعتماد به حرف های قشنگ بدون پشتوانه …مثل آویختن به طنابی پوسیدست..‌
یاد میگیری:
نزدیکترین ها به تو …گاهی میتوانند دورترین ها باشند…
یاد میگیری:
آنقدر از خودت برای روز مبادا پس انداز داشته باشی…
تا بتوانی یک روزی تمام خودت رو بغل کنی و بروی …
و در جایی که شنیده و فهمیده نشوی نمانی….
یاد میگیری :
دیوار خوب است…
سایه درخت مطلوب است…
اما هیچ تکیه گاهی ابدی نیست….